Groggy

Ik kreeg een keurig mailtje van hem als voorbereiding op de wedstrijd EHV tegen Alphen vrijdagavond 24 mei in Enschede. De onderverdeling van de klassen (van hoofdklasse tot vierde klasse), en de spelregels, voor de zekerheid.

Bij aankomst kreeg ik een hand en een kop koffie. Kunstgras, zag ik meteen. Op waterbasis, kreeg ik uitgelegd. En al vrij snel kwamen de supporters van Alphen binnen. Gezellige druktemakers, op het eerste gezicht keurige jongens. Precies zoals ik uit mijn eigen jeugd herinner. Ze voelden zich meer dan de andere kinderen, omdat papa een hoge baan had ergens op een kutkantoor. Dat hebben we er in mijn jeugd wel uitgeramd. Hockey stond niet meer op de lijst van de gymleraar sinds een uit de hand gelopen vechtpartij waarbij een paar kakkers met sticks behoorlijk te grazen was genomen.

Peter Bonder, mijn gastheer en tevens columnist bij deze prachtsite, is teammanager van EHV. Dat betekent dat je het rond de wedstrijd niet heel erg druk hebt, want wij dronken koffie en zaten gezellig langs het veld op een bankje. Het was in mijn beleving niet heel erg druk bij deze bekerwedstrijd (kwartfinale) die EHV (een eersteklasser) tegen een tweedeklasser (weliswaar koploper West) met gemak zou moeten winnen: een klasse verschil plus het thuisvoordeel, dat kan niet heel ingewikkeld zijn, maar EHV was 70 (!) minuten de onderliggende partij: Alphen stapte met een 1-2 overwinning weer de bus in.

En Bonder was treurig, hij repte over eerdere wedstrijden tegen Almelo en Zwolle (winst na shoot outs) en de 4-0 tegen De Kromhouters. Het troostte hem een beetje toen ik zei dat ik zijn zoon Pim één van de beteren vond…