God

God, wat wilde ik vroeger graag profvoetballer worden of gitarist in een rockband, maar het werd slechts armzalig journalistje. Maar goed, ik weet het, ken mijn (vele) tekortkomingen als geen ander en sinds ik mijzelf accepteer zoals ik ben, maak ik er het beste van; ik hoef van ellende geen schaatsreisjes bij een krant te verkopen en nu elke nacht wakker te liggen of mijn nieuwe Noorse baas mij wel pruimt.

Mijn verdriet over mijn mislukte carrière stelt niets voor, zelfs de verlatingsangst van de schaatsreisjesorganisator stelt geen reet voor bij het leed dat sommige mensen overkomt. Bijna altijd zijn het voor mij onbekende mensen, heel af en toe haalt zo’n verhaal de krant als er tenminste ruimte over blijft naast alle schaatsaankondigingen waarmee geld verdiend moet worden.

De bekende transportondernemer Freddy Nijhof, in de sportwereld zeer bekend als sponsor/voetballer/geldschieter/bestuurder/hoofdsponsor/fan van SVZW in Wierden verloor een paar jaar geleden zijn vrouw en komt daar nu pas langzaam overheen. Nou hoeft Nijhof niet van een bijstandsuitkering rond te komen, maar andere mensen kunnen het veel moeilijker hebben. Daarom is mede op initiatief van Nijhof de Stichting Ondersteuning Verliesverwerking opgericht.

De stichting organiseert bijeenkomsten om het bestaansrecht toe te lichten (de volgende vindt plaats in de Grolsch Veste op dinsdagavond 9 november). Oud-topsporters als Michel Boerebach en Hans van Breukelen vertellen hun verhaal. In mijn tijd als sportverslaggever vond ik Van Breukelen (als keeper) een zeikerdje, hijzelf ook trouwens. Ik ben Van Breukelen in de loop der jaren alleen maar meer gaan waarderen. Ik heb zijn sport- maar ook levensverhaal nu een aantal keren aangehoord en ik ben heel erg onder de indruk van de mens Van Breukelen.

Michel Boerebach is heel anders. Nadat zijn kinderen bij een auto-ongeluk om het leven kwamen, werd hij bijkans gek van verdriet en ellende. Inmiddels (ik schreef dat eerder op deze plaats) heeft hij een nieuwe liefde, is zelfs weer vader geworden, heeft zijn draai als assistent bij Go Ahead gevonden en kan zelfs bij tijd en wijle over zijn grote verdriet praten dat hij in een zeer fraai boek liet optekenen. Zijn verhaal over topsport, het verlies van zijn kinderen, Boerebach merkt dat hij anderen met zijn verhaal helpt. Waar hij vroeger interviews en sportkantines liever meed, wil hij nu zijn verhaal graag delen. Knap. Heel knap.