Eer

Hij huilde. Hij huilde echt toen hij van de week tot erevoorzitter van Heracles werd benoemd. Ik hoorde het op de radio bij Bureau Sport waar onze Glanerburger Erik Dijkstra aan meewerkt. Hij maakte Smit volkomen belachelijk. Daar was ik het niet helemaal mee eens, maar ik begrijp de verbazing wel. Ik bedoel, rot op, erevoorzitter. Okay, leuk, negentien jaar voor niets je het apelazarus werken en je af en toe door politici en supporters de huid vol laten schelden en dan afgescheept worden met een eretitel en dan daar ook nog eens heel blij mee zijn. Ik zal het wel niet begrijpen.

Een paar jaar geleden werd Dik Wessels tot ereburger van Holten-Rijssen benoemd. En daar was hij ook oprecht blij mee. Het deed hem wat. Het zal de gemeente worst wezen zag ik van de week toen ik even bij hem ben wezen kijken. Hij lag keurig samen met zijn broers en ouders op een apart veldje. Maar de gemeente heeft de infrastructuur daar nogal veranderd waardoor een soort van doorgaande weg door het bos de begraafplaats in tweeën deelt. Ik kon bijna naast hem gaan liggen, want toen ik naar mijn auto terugliep, werd ik bijkans door een geïrriteerde vrouw achter het stuur met een kind op de achterbank voor mijn flikker gereden.

Het graf (dit special voor het bestuur en de aanhang van FC Twente die hem na zijn overlijden nogal een voetstuk hebben gezet) was keurig met plantjes bedekt, op een plastic bordje staat zijn naam (voor de zekerheid…); ik had overigens niet de indruk dat half Twente al even uit eerbied was langs geweest. Dat zou mij ook verbazen, want dat was tijdens zijn leven ook al niet zo. In het bejaardenhuis in Borne waar Ferdinand Fransen tegenwoordig woont, heb ik ook niet de indruk dat er extra personeel is aangenomen om het bezoek aan Fransen in goede banen te leiden.

Ik schat dat volgend seizoen de helft van de bezoekers aan het Polman Stadion geen idee heeft wie Smit is, laat staan dat ze weten dat hij de architect is van het huidige Heracles (wat betreft stadion en plek in de samenleving en ranglijst) en over vijf jaar denken ze alleen nog bij het horen van zijn naam aan de tuinstoel naast de dug-out. En dat vindt zijn broer Kees niet heel erg…