Echt voetbal

Ik kijk zelfs bij tijd en wijle naar het WK voor vrouwen. Eigenlijk is er niets mis mee. Ik wou dat ik zo had kunnen voetballen… Maar ik mis het ‘echte’ voetbal wel.

Ik hoop oprecht dat John Stegeman succes heeft bij PEC Zwolle, ook al heb ik meer liefde voor zijn eerdere clubs Heracles en Go Ahead. Op vrijdag 2 augustus begint het weer, nog vijf weken… ik klink als een verslaafde, ik weet het. Ik lees zelfs trillend de tweets van Fardau Wagenaar als die bij de eerste training van Heracles is. Wellicht ga ik nog als pleister op de wonde naar Utrecht dat in een voorronde van de Europa League ergens moet spelen.

De tussenliggende tijd gebruik ik om mijn bureau op te ruimen, ik ga aankomend weekeinde naar de TT en ik ben afgelopen week naar het musicalconcert Aïda in Rosmalen geweest en naar Hanna van Hendrik op het luchthaventerrein in Enschede. Hanna, dat was een ‘moetje’. Daar moet je geweest zijn, al was het alleen maar om één van de allerleukste vrouwen die ik ken, Johanna ter Steege, te bewonderen. Tuurlijk was het leuk, maar gelukkig moesten we van de ene locatie naar de andere lopen en dat was prettig, want die banken zitten niet geweldig. En ik vind Huub Stapel (van onder meer De Lift en Amsterdamned) leuk, ook al mag dat niet van de kunstelite van dit land, maar toch… Sorry.

Ongeveer op dezelfde plek waar de tribunes van het tennispark net waren afgebroken was een fraai toneel neergezet voor Aïda. Maurice Luttikhuis, de bijkans onbekende muzikale godheid uit Twente, had zich daarover ontfermd en dan staat het stuk als een huis, zag ook Albert Verlinde die met zijn bedrijf Stage eindverantwoordelijk is. Dat zag ik, dat zagen al die voor mij niet zo heel bekende acteurs en andere wellicht bekende Nederlanders voor wie een rode loper bij de première was uitgelegd en de fotografen van de society-bladen knipten zich bijkans een gekneusde vinger.