Elfstedentocht

Mijn waterkraan dreigde van de week te bevriezen, een aantal radiatoren vond het toch wel erg koud en werd niet meer warm. Als ik achter mijn bureau (thuis) zit, sla ik soms een plaid om mijn benen als de wind uit een bepaalde richting waait. Er blijken meer tochtkieren in mijn huis te zitten dan ik al vermoedde. De open haard heb ik bijkans dagelijks aan, en niet alleen omdat het zo gezellig is.

Na de vorige winter kreeg ik een erg forse nabetaling van het energiebedrijf voor mijn kiezen. En ik verwacht dit voorjaar een vergelijkbare financiële optater. Ik heb het kortom niet zo op de kou. Ik ben op mijn best aan een strand in een warm land met een fijne bar op loopafstand. Toch ben ik in de afgelopen weken een paar keer wezen schaatsen. Bij mij in de buurt (Laren) hebben ze zo’n gezellige ijsbaan aangelegd. Met een gezellige Koek en Zopie…

Een vriend van mij heeft een startbewijs voor de Elfstedentocht. Daar gaat het deze dagen net iets te veel over. Ook met hem. Ik heb al een slaapplaats aangeboden gekregen in de buurt van Workum als en indien… Mooi niet dus. Maar ik heb nu al meer geregeld dan in 1997 toen mijn toenmalige chef Nieuws bij RTV Oost mij naar Friesland stuurde om de deelnemers en bezoekers uit Overijssel te volgen. Ik had tenslotte ervaring want in de jaren tachtig was ik voor de Haagsche Courant naar Friesland afgereisd toen de tocht der tochten werd gehouden….

Uit die tijd stamt mijn afkeer van kou; ik zat achterop een motor die zich een weg door Friesland zocht naar schaatsers en ‘leuke verhalen’. Op een bepaald moment kon ik van de kou niet meer zelfstandig op- en afstappen. In mijn spijkerbroekje en sportschoenen en sportjas, had ik natuurlijk ook veel te weinig aan.

In 1997 heb ik de nacht voor de tocht in Friesland een paar uurtjes in mijn auto gedommeld. Ik kon met mijn zware opnameapparaat wel goed overal bij, maar ja herken maar eens een Zwollenaar, of iemand uit Oldenzaal die in een flits op schaatsen voorbij komt. Dus ik begon keihard te roepen bij een kluunplaats ‘Zwolle’ of ‘Deventer’ of ‘Raalte’ of ‘Twente’ of ‘Heracles’…. En dat werd opgepikt door de rijders die dat eigenlijk wel geinig vonden. Ik heb stukjes meegekluund en meegerend en gesprekjes opgenomen.

‘Doorspelen’ van het materiaal kan tegenwoordig zo ongeveer met mijn iPhone, maar vijftien jaar geleden had je nog een speciale set nodig waarop ik mijn opnameapparaat kon aansluiten en via de telefoon kwamen de gesprekjes in de Hengelose studio. Ik deed dat vanuit een snackbar, herinner ik me waar halfdronken mensen mij stonden toe te zingen.

Aan het einde van de dag was ik gesloopt, met iets te veel Berenburg achter de kiezen, reed ik terug naar huis. Op die van 1986 en van 1997 kan ik nog jaren teren, voor mij hoeft de Tocht echt niet georganiseerd te worden.