Pasman weet wel hoe je een klas geriaten in toom moet houden

Afkeurend gemompel klonk zachtjes door de microfoon, uit de mond van voorzitter Pieterse van de Raad van Commissarissen van Grolsch toen de enige serieuze vragensteller, de vertegenwoordiger van de Vereniging van Effectenbezitters, weer opstond tijdens de buitengewone aandeelhoudersvergadering. Vrijwel alle andere aandeelhouders kwamen ongeveer rechtstreeks uit het bejaardentehuis om gezellig met topman Pasman te klinken op de overname van de Twentse brouwerij SABMiller. Die AOW’ers zitten helemaal niet te wachten op kritische vragen, zij ontvangen binnenkort 48,25 euro per aandeel en de rest kan de pleuris krijgen. Ik schat zo in dat de huidige beurscrisis het aandeel van Grolsch (zonder overname) ergens rond de achttien euro zou hebben teruggegooid.

Het was kortom feest, de rollaters stonden gezellig in de hal gestald, vlakbij het punt waar de aandeelhouders ook nog eens een pen en een flesje bier konden ophalen. Ja, ja, die Pasman weet wel hoe je een klas geriaten in toom moet houden. Uitgelaten rende het hele spul naar de overzijde van de vergaderzaal waar Grolsch een gezellige kroeg heeft ingericht: gratis zuipen, met blokjes kaas; de plakjes worst lieten ze links liggen, die zorgen vanaf een bepaalde leeftijd voor nogal wat Rennie-momenten.

Pasman kwam een paar jaar geleden over van Philips om eerste man te worden bij Grolsch. De carrière van de Senseo-boy is nog niet klaar; hij is op zijn best tijdens persconferenties en aandeelhoudersvergaderingen. Binnen een paar weken loopt hij aan het leibandje van één of andere Europa-manager van SABMiller. Wat Grolsch brouwt (ruim drie miljoen liter) zuipen de 67.000 werknemers van SABMiller op een bedrijfsfeestje op en de paar honderd miljoen omzet is wisselgeld voor de hoge heren (zelf goed voor meer dan achttien miljard).

Pasman gaat weg, die strijkt fijn 2,5 miljoen op; ik gun het hem van harte, hij zal wel bij en ander bedrijf weer opduiken als bestuursvoorzitter. Eén omissie, hij kon in de afgelopen tijd geen fatsoenlijke communicatieadviseur of voorlichter aantrekken, die willen niet naar het oosten komen, zegt hij. Net als burgemeester Den Oudsten van Enschede die grote problemen heeft met zijn communicatieafdeling en TenCate waar slechte communicatie ook ongeveer aan de basis ligt van alle problemen.

Bij Grolsch werd ik nu opgevangen door een zekere Debby. Een interim-dame die erg gelukkig is met zichzelf, de regionale pers als een lachertje beschouwt en haar mantelpakje recht trekt als de Volkskrant-mijnheer zich meldt. Vlak na de jaarwisseling had ik haar voor het eerst aan de telefoon en wenste haar een goed 2008. ‘Kennen wij elkaar’, bitste zij. Nee, en dat gaat niet gebeuren ook, want op dat soort types kan ik het echt niet. Pasman heeft zich die vraag in een fractie van een seconde ook gesteld, dat weet ik zeker. Maar het staat stoer als beursgenoteerd bedrijf om van een duur advieskantoor een Westerse tut in te huren.