Nummer 50

Burgemeester Willeme moet natuurlijk nu niet gaan denken dat hij in Dinkelland een populaire burgervader is, of liever gezegd: is geweest. Want laten we niet ingewikkeld doen: de gemeenteraad heeft gesproken. De raad wil dat Willeme gaat en dat zal nu ook gaan gebeuren.

Er is weinig keus. En dat Willeme zegt dat de verhouding (elf raadsleden voor zijn vertrek, negen tegen) heel krap is, klopt, maar maakt weinig uit voor een democratisch besluit.

Vandaag (vrijdag) heb ik mezelf uitgenodigd op de lunch met Jan Mans (ook een Limburger, toeval?) in het zuiden des lands. Mans heeft ooit net als Willeme nu de fout gemaakt te denken dat hij een immens populaire burgemeester was ten tijde van de vuurwerkramp. En daardoor weigerde uit zichzelf op te stappen, hoewel de rapporten over het functioneren van het openbaar bestuur er niet om logen. Hij stond zelfs later tot verbijstering van iedereen met een voetbalcup te dansen.

Willeme is communicatief niet sterk, Willem zit er sinds ongeveer 1883 en heeft alles wel gezien, Willem is gefrustreerd omdat sollicitaties naar het ambt van burgemeester normale gemeenten mislukte. Willeme heeft niets meer te eisen (zoals het vertrek van de wethouders) in ruil voor zijn eigen vertrek. Pak de poen en laat ze de tering krijgen, adviseer ik hem met klem. Je kan nu na afgelopen dinsdagavond met opgeheven hoofd weg.

De kiezers hebben de raad die ze gekozen hebben. Socialisten en christen-democraten (op één na die blanco stemde, hoezee) likken het kontje van hun wethouder. De meeste raadsleden weten absoluut niet wat zich heeft afgespeeld in de afgelopen weken. Maar ze stemmen zoals hun wethouder zegt dat ze moeten stemmen. Het geklik van de hakken doet pijn aan mijn horen net als het gebrul ‘jawohl, mein wethouder’.

Je bent raadslid van het CDA of de PvdA, je hebt je dinsdag door de meute geworsteld naar de raadszaal. Je negeert niettemin al deze mensen en stemt wat de wethouder en fractievoorzitter (ook zulke lekkertjes) zeggen wat je moet doen, terwijl je de mensen buiten hoort zingen. Je hebt de doos met bijna 7500 handtekeningen van burgers gezien, maar je stemt wat jouw leiders eisen dat je stemt. En je verraadt Willeme. En jezelf. Niet met een kus, maar met handopsteken.

Wat zouden ze doen als hun wethouders zouden voorstellen om bijvoorbeeld kleurlingen uit Dinkelland te weren. Dinkelland: één stad, één volk met drie verknipte leiders. Een loverboy als koning van Dinkelland. Als Krouwel tijdens de komende raadsvergaderingen wegdoezelt dan weet je wel waar hij met zijn gedachten zit.