Nummer 35: faillissement Hartman Tuinmeubelen met een luchtje

Aan het faillissement van Hartman Tuinmeubelen zit dus wel degelijk een luchtje. Ik schreef daar twee jaar geleden al over op deze plaats. Achteraf blijkt Frans Hartman een nog veel slechtere ondernemer dan werd vermoed, maar hij blijkt anderzijds ook een beter mens. Hij pompte in de periode voor het faillissement eigen geld in een bedrijf dat ten dode was opgeschreven, deels door zijn eigen incompetentie, deels doordat een vroeger oogappeltje van hem de zaak beduveld heeft: Arne Schouwink. Mijn column klopte bijna helemaal over het opzetje, maar waar ik Hartman zelf vermoedde, was het één van zijn vele directeuren die in de loop der jaren voorbijkwamen. Want mensenkennis had Hartman niet en oog voor goed management kun je ook niet toerekenen.

Vrij snel na de publicatie van mijn blunder hoorde ik al dat de column wel deugde, maar de naam niet. Voor alle duidelijkheid, nog voor publicatie van de desbetreffende column heb ik Hartman diverse malen gebeld, maar hij weigerde terug te bellen. Prima, dan houdt het op. Vervolgens heb ik de kunststoffen kunstenmaker later een brief gestuurd waarin ik mij verexcuseerde en hem een rectificatie aanbood: hij mocht zelfs kiezen hoe. Maar ik hoorde maandenlang niets tot Ferdinand Fransen mij vroeg wat ik met de brief van Hartman ging doen…. Ik zweer dat ik nooit een brief van Hartman heb ontvangen, dus ik heb die zak hooi maar weer opgebeld: hij had een brief naar de redactie van de Roskam gestuurd, zei hij. Als de brief daar was ontvangen, was hij integraal afgedrukt, dat weet ik echt honderd procent zeker. Overigens ik had hem een brief gestuurd en dan is het wel zo netjes om mij te antwoorden. En jawel, toen ontving ik de brief: niveau nul ongeveer, dus weer gebeld en we kregen ruzie.

Ik bied Frans Hartman excuses aan dat ik hem heb beticht van het bewust laten ontploffen van zijn bedrijf. Maar uit het dossier blijkt overduidelijk dat zijn eigen manier van leiding geven, als directeur én als commissaris niet echt heeft bijgedragen aan een lange en gelukkige toekomst van Hartman. Geert Steinmeijer heeft de zaak twee jaar onder zijn hoede, en hij draait het beste jaar uit de hele historie van Hartman. Ra ra, hoe kan dat?

In Nederland is het ongeveer onmogelijk als directeur voor wanbestuur vervolgd te worden, Maar die klootzak van een Schouwink heeft al voor het faillissement de zaak beduveld. De Ondernemer van Tubantia schreef in februari hoe knap Schouwink zijn eigen bedrijf Bellagio Tuinmeubelen opzette. Ja, met jatwerk dus! Die Schouwink is helaas bijna nergens op te pakken, alleen maakte hij vlak voor het faillissement 70.000 dollar (55.000 euro) naar een Chinees overgemaakt. Hij kan en wil niet uitleggen waarom. Die Schouwink is arrogant en dom: als hij dat geld terugstort, is hij klaar. Als hij nu veroordeeld wordt, heeft Hartman ook een serieuze kans hem aan te pakken als benadeelde aandeelhouder. Als Hartman dan tenminste net zo’n grote bek heeft als tegen mij…