Nummer 29: gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen

Nadat ik eind vorige week het heugelijke nieuws officieel hoorde, heb ik mijn eigen column in deze krant van 30 maart (!) er nog maar even op nageslagen en met plezier las ik terug: ‘Arno Peels verlaat op 1 september het bedrijf. Dan zal hij keurig worden bedankt voor alle moeite, een afscheidsreceptie krijgen en zal Thales officieel teleurgesteld zijn en Peels bedanken voor zijn jarenlange inzet’. Dankjewel Thales! Ik hoop dat de verhoudingen tussen media, personeel, vakbonden en het bedrijf worden genormaliseerd nu de intrigant vertrekt. Waar hij naar toe gaat, is nog onduidelijk, want ook de regionale krant weigerde hij fatsoenlijk te woord te staan. Een woordvoerder mompelde wat over fantastische inzet voor het bedrijf en dergelijke, las ik. Tuurlijk. Welk bedrijf zou nou zo’n Peels nog in dienst nemen, vraag je je af, zo’n opgeblazen en vooral onbetrouwbare dandy, alleen bezig met zichzelf en voor zichzelf. Een baantje bij de politie lijkt mij hooguit haalbaar, dat past bij zijn mentaliteit. Als je wordt doodgemarteld, wacht de politie buiten totdat de beulen klaar zijn (Pernis een paar weken terug). Weet je wat de politie echt belangrijk vindt? Bonnen schrijven voor verkeerd parkeren. En ze staan achter bomen te fotograferen als je vier kilometer te hard gaat. Ik mag binnenkort die officier van justitie die over verkeer gaat, die Spee, een paar vragen stellen. Die is te gast bij (natuurlijk) Henk Bolk. Afgelopen weekeinde kwam Bolk gearmd binnen bij het CSI met Rutte en Verdonk, zij het wel afzonderlijk. Je begint je langzaam af te vragen wat de VVD nog moet zonder deze bijzondere vervoerder uit Almelo.

Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen. Ik heb te doen met topman Ton Swagerman die ik na het mislopen van diverse aanbestedingen van zijn club Carint fors heb aangepakt. Hij zat onbewogen tijdens het televisie-interview. Later hoorde ik dat hij de ziekte van Parkinson heeft. Hij had dat interview nooit meer moeten doen en zijn omgeving had hem ook moeten waarschuwen.
Swagerman had veel harder moeten bijten. Niet naar mij, maar naar zijn collega’s, naar de politiek, hij had een front moeten vormen met de vakbeweging. Waar in het openbaar vervoer het bedrijf dat de aanbesteding wint het materiaal en het personeel van de huidige aanbieder verplicht is over te nemen, bleef dat in de thuiszorg achterwege.

Ik heb de gemeente Enschede van dichtbij zien kronkelen bij ATC, het centrum dat ontspoorde jongeren traint en coacht, en nu weer (net als andere gemeenten) over de ruggen van de zieken en zwakkeren probeert te besparen. Maar ook een club als Livio deugt niet. Deze zorgorganisatie won bijna alle aanbestedingen in de Twentse gemeenten en werkt echt met wurgcontracten. Terwijl directeur Arnoldi nu ondergedoken zit. In het blad Intermediair stond onlangs dat deze prettige man in de zorg één van de sterkst gestegen lonen bleek te hebben.
De vakbonden gaan hem half augustus uitroken, is mij verzekerd.