Nummer 11

Ooit ben ik een keer bedreigd door supporters van FC Utrecht. Ik had de vroegere voorzitter (Aalbers) een beetje te kritisch benaderd, althans volgens de jongens die alles voor hun club over hebben. Volgens de politie moest ik wel uitkijken, zij zouden wat extra bij mij in de straat patrouilleren. Dat stelde ongeveer niets voor (een keer per uur reden ze langs), maar goed. Ik was net vader geworden; de box van mijn dochter verplaatste ik (van voor naar achteren) zodanig dat, als mijn ruiten ingegooid zouden worden, de kans het minst groot was dat de box geraakt zou worden. En ik liet afzichtelijk zware luxaflex monteren, vrijwel altijd dicht. Ik heb daar veel meer van gebaald (ook ten opzichte van mijn gezin) dan van die keer in Zoetermeer dat een pooier pogingen deed mij van acht hoog naar beneden te gooien omdat ik voor de krant een verhaal over thuisprostitutie aan het maken was. Niemand uit de business wilde praten, terwijl volgens de plaatselijke politiek het probleem erg groot begon te worden. Ik meldde mij uiteindelijk als klant en wilde betalen, niet om te neuken, maar om te praten. Dat wilde de dame niet, ze werd boos en riep om hulp; 25 jaar en 25 kilo geleden was ik gelukkig een stuk sneller dan de agressieve pimp.

Mijn avonturen stellen weinig voor. Afgelopen week was ik met Joop Munsterman mee naar Voetbal Insite in Hilversum. “Schrijf jij nog steeds van die opruiende stukkies voor dat krantje in het oosten?” Johan Derksen wordt standaard na afloop van elke voetbalwedstrijd met bodyguards naar zijn auto gebracht. Hij is erg te spreken over RJ-security in het Arke Stadion. “Zelfs bij RKC brengen ze me naar mijn auto. Daar werd ik een keer tijdens het carnaval door drie gasten opgewacht.”

Frits Barend (zo vertelde dochter Barend) kan zich beter helemaal niet in Rotterdam vertonen. Hij heeft in de afgelopen jaren regelmatig klappen gehad. Niet alleen bij het voetbal, maar ook als hij met zijn vrouw liep te winkelen. Ik begrijp nu helemaal dat hij direct de Hells Angels zijn excuses heeft gemaakt toen die jongens nota bene in de studio even verhaal kwamen halen.

Toen Derksen een keer een leenauto meekreeg waarop een sticker van een Amsterdams bedrijf stond, stonden vier jongens hem bij de auto op te wachten. “Als een kleine jongen moest ik mijn rijbewijs laten zien om te bewijzen dat ik niet uit Amsterdam kwam.”

Kees Jansma is een keer door vier jongens boven een gracht vastgehouden en ze dreigden hem los te laten als hij niet zou zeggen dat hij het nooit meer zou doen. Wat dan? Geen idee, hij moest gewoon zeggen dat hij het nooit meer zou doen. De kleinkinderen van Jorien van den Herik zitten onder een schuilnaam op een Rotterdamse school.

We weten niet meer beter. Als maatschappij zijn we allang gezwicht voor terreur.