Nummer 39: De Groot, Polman en Van Merksteijn?

Robin de Groot, de louche Enschedese makelaar die zelf te pas en te onpas opschept over het aantal fysieke verbouwingen van zijn vrouw Betty (die dat vervolgens zelf steeds ten stelligste half huilend ontkend), is weer in het nieuws. Niettemin: waar hij ruim twee jaar geleden tijdens de haringpary op de Wilmersberg stond op te pijpen dat hij de Twentse vastgoedsector op zijn grondvesten zou laten trillen, heeft hij bijna gelijk gekregen. De man om wie altijd een geur van arrogantie, onwil, asociaal gedrag en frauduleuze praktijken hangt, lijkt nu eindelijk de lul te zijn. De Groot heeft samen met zijn vrienden van NykampNyboer indertijd Dynamis ABC Vastgoedmanagers gekocht. Naar nu blijkt was de balans opgepoetst voor zo’n zeven miljoen euro. Onder toeziend oog van accountant Ernst&Young, maar dit terzijde, want veel leuker is dat Robin de Groot óók bij de verkopende partij (als aandeelhouder) hoorde en hij was dus op de hoogte van wat nu dubieuze jaarrekeningen worden genoemd. Met zo’n vriend heb je geen vijanden meer nodig, het verklaart ook waarom Bert Nijboer weer hard aan het werk moet bij Regge-fiber….

Waar Pim Polman keihard door de regionale krant wordt aangepakt, gaat De Groot dankzij zijn journalistieke vriendjes aldaar ‘vrijuit’. Elk moment denk ik dat Polman nu toch te ver is gegaan en de maffia achter zich aan krijgt, maar hij kruipt steeds uit het slijk. Behalve in vastgoed zit Polman ook in hout. Waar hij vroeger collega-transporteurs tot wanhoop bracht, onlangs de vastgoedsector in diskrediet bracht met zijn belachelijke spandoeken op zijn jarenlang leegstaande panden, zijn er grote (Haagse) houthandelaars die hem echt bij zijn knieën afbreken als ze hem tegenkomen. Polman stuurde in september faxen rond die er niet om logen: ‘Hele voorraad tegen kachelprijzen’, ‘De verplettering, finale afrekening met de concurrent’, ‘Onze loodsen moeten leeg’ met daaronder afbraakprijzen. De houtbranche in Maleisië (en dat is uniek) heeft hem in de ban gedaan.

Zijn truc met zijn in beslag genomen vastgoed leek te mooi om waar te zijn: Peter van Merksteijn (ik ken eigenlijk geen grotere proleet dan hij) bood aan de panden onderhands van de Duitse bank terug te kopen voor Pim Polman. Polman betaalde zijn rente en aflosing niet, al jaren niet trouwens, de moffen waren het zat en zochten een nieuwe eigenaar. Blijkbaar hebben de Duitsers even nagevraagd met welk geteisem ze van doen zouden krijgen en de koop werd niet gegund. Nu duikt er opeens weer een Nederlandse bank op die toch Polman wil financieren. Polman krijgt zijn panden dus terug: soms begrijp ik er helemaal niets meer van.

Afgelopen zondag sla ik die mislukte zondagbijlage open van Tubantia voor een interview met dochter Van Merksteijn. Een verwend kutje dat zich gaat inzetten voor de groene economie in Costa Rica… Die krijgt in geen tien levens meer gered wat die asociale, ongemanierde hufter van een vader kapot gemaakt heeft.