Nummer 40: de echte journalist sterft uit
Ik heb nergens gelezen dat de kinderen van Heerenveen-superspits Alves bedreigd zijn (ontvoerd zouden worden) door criminelen. En dat zijn eigenaren van de Braziliaan gewoon meer geld wilden van/voor hun ‘waar’. AZ werkte niet mee en toen was de maffia in zijn wiek geschoten. Dick Schneider liet in de Telegraaf weten dat zijn team rapporteurs die wekelijks (na de wedstrijden) alle spelers een cijfer geven, Alves niet meer beoordeelt. Nou heeft de Telegraaf (zeker in de sportwereld) behoorlijk invloed, maar dit was wel heel opzichtig, want Alves had de prijs als beste speler volgens de Schneider-rapporteurs op het jaarlijkse voetbalgala niet opgehaald. En dus was Schneider gegriefd.
Schneider kon ooit heel goed voetballen, speelde zelfs een paar jaar bij Feyenoord en nota bene in het Nederlands elftal. In Deventer werd hij als halfgod aanbeden. In de jaren zeventig heeft hij iemand met zijn auto (naar het schijnt half bezopen) doodgereden. Maar ‘Knakkie’ en Go Ahead, dat toen nog een machtig voetbalbolwerk was, konden het nieuws uit de krant houden. Hij is die nacht net zo lang verborgen gehouden tot er nauwelijks alcohol meer in zijn bloed zat; de clubarts en de diestdoende arts waren één en dezelfde. Ook wel zo handig.
Verder heeft Schneider later als manager (en zaakwaarnemer van diverse spelers) de club veel schade berokkend en zelfs (net niet in eendrachtige samenwerking met Martien Vreijsen…) bijna naar het faillissement geleid.
We doen alsof in Nederland niets verborgen blijft, maar dat is absoluut niet waar.
We willen geen slechte publiciteit. Daarom zijn al die gemeentes, bedrijven en non-profitorganisaties afgetankt met voorlichters, woordvoerders, corporate communicators, en god weet alleen hoe af die professionele leugenaars zich tooien met de meest fantastische namen. En die mensen hebben uitsluitend tot taak hun ‘stake-holders’ (u en ik) positieve berichten te brengen.
Er zijn bijna geen onafhankelijke journalisten meer. De baasjes bij omroepen en kranten betogen bij herhaling dat de mensen niet meer zitten te wachten op naar primeurs jagende reporters, op lange documentaires, op onderzoeksjournalisten. En dus moet een handjevol redacteurs het ‘opnemen’ tegen complete afdelingen voorlichting. En dus leest u in het dagblad (en ook bij de regionale omroep) bijna uitsluitend verhalen en ‘nieuwtjes’ door de voorlichters aangereikt. Een functie als ‘medewerker public affaires’ of ‘senior communicatieadviseur’ betaalt ook flink beter dan het tikken van dit soort stukjes.
Bij de media is bijna geen mankracht meer om achter eigen nieuws aan te gaan. Liever gemakkelijk ‘snacknieuws’ zoals ik pas een chefje hoorde zeggen, nieuws dat de mensen begrijpen. De echte journalist sterft uit. Het gaat om de poen, om de bonussen van directeuren en aandeelhouders. Ik kijk allang niet meer neer op het huis-aan-huisblad. Dat werkt al jaren zo. Links de advertentie en rechts het verhaaltje dat het winkelcentrum in een behoefte voorziet.
Wellicht ook interessant
Nog geen reacties