Arrogante gasten bij Wegener of Tubantia

Nummer 17 – 2006

Ik heb ze vervloekt, die arrogante gasten van de regionale krant. ‘Het is pas nieuws als wij het brengen.’ En dus schreven ze de afgelopen maanden niet of nauwelijks over de puinhoop bij het eigen bedrijf Wegener. Ja puinhoop, want de leiding heeft geen visie, weet ook niet meer hoe het moet.

Theo Hakkert schrijft altijd van die onderhoudende stukjes op de voorpagina links onderaan. Ik zat woensdagavond nog met hem in een forum ergens in Delden en hij beloofde zijn boosheid donderdag in de krant te vertalen. Maar ik ben benieuwd of hij schrijft over de acties die worden voorbereid door het personeel. Ik ben benieuwd of Hakkert Houwert durft aan te pakken. Houwert, de allerhoogste baas van Wegener, stamt weliswaar uit een krantenfamilie, maar heeft zelf veel meer met kunst dan met kranten. Durft Hakkert te verwoorden dat de geruchten zijn dat Houwert zijn Wegener aan het klaarstomen is voor de verkoop? De koers speculeert daar op, Houwert zelf heeft het klip en klaar gezegd tijdens de aandeelhoudersvergadering waar hij liever geen journalisten bij had.

Tubantia is wat aan het knoeien met internet, met camjo-journalisten, maar directeur Driehuis weet zelf nog niet hoe daar geld mee verdiend kan worden. Hij heeft zelfs één van de misselijkmakendste schoften van Twente (Van den Biggelaar) binnengehaald om wat met businessblaadjes te gaan doen. Houwert zelf verklaarde een paar weken geleden al dat hij niets ziet in dergelijke blablaadjes. Nou gaan ze De Ondernemer optuigen met veertien mensen, maar dat wordt vooral een landelijke advertentiebijlage van Wegener.

Er zou een rompkrant komen, aangestuurd door Driehuis, die wel weer wat journalistiek werk wilde doen, maar hij is terug op zijn plaats, want de rompkrant levert geen geld op. Elke dag verdwijnen er 25 abonnees bij Tubantia. Niemand weet hoe het tij te keren (nieuws is volgens de jongste generaties gratis), niemand bij de uitgeverij heeft ideeën voor nieuwe producties die geld opleveren. Na de fusie stapte Pape op (nu leidt hij deze krant), hij is uitgelachen om zijn principes, maar het gaat bij dat beursbedrijf Wegener alleen om dividend en winst.

En toch, toen die driehonderd gasten van Tubantia woensdag aan het einde van de middag uit de verschillende zalen van het Dishhotel naar buiten kwamen, voelde ik meelij. Want waar moeten ze heen? Niemand zit op hen te wachten. Met een aantal verdring ik me soms bij andere bedrijven waar gereorganiseerd wordt. En samen mopperen we op die lafaards van werknemers die gauw wegglippen en niets willen zeggen. Woensdagmiddag liep de belangrijkste economieredacteur, die altijd van die leuke voorstukjes in het commerciële gedrocht De Ondernemer schrijft, snel door: geen commentaar. Ze flikkeren alle fotografen op straat: beelden zeggen soms meer dan duizend woorden. En daarom werd de cameraman door één van de gefrustreerde Tubantia-mensen bedreigd. Geeft niets, hij heeft wel werk. Nog wel. Want die camjo-troep bedreigt ook zijn bestaan.