Nummer 40

Voorzitter Zandstra van de Military is erg boos dat hij via Radio Oost moest vernemen dat zijn evenement geen extra subsidie krijgt van de gemeente Enschede. Het kan nog veel erger: de mensen van Dagblad Tubantia moeten nu via deze column in de Roskam vernemen dat hun bedrijf wel degelijk binnenkort met een gratis dagblad begint (uitgegeven door de huis-aan-huisdivisie, maar dit terzijde). Hun eigen dagblad wordt overigens contractueel als uithangbord voor de Military gebruikt, dus uitsluitend (want wie betaalt bepaalt) jubelende verhalen over het paardensportevenement.

Zandstra heeft heel goed in de gaten dat de mensen (ook uit het westen) voor zijn feestje wèl warmlopen, terwijl de politici bij de marathon (waarvoor de gemeente vijftig mille overmaakt) gezellig alleen staan langs het parcours. Beide evenementen zijn in de ogen van de gemeente Enschede middenbelangrijk, maar de bijdrage voor de Military blijft steken op dertig mille.

Ik was vroeger volgens mij één van de weinigen die gewoon een kaartje kochten bij de kassa van de Military. Dit jaar heb ik me (samen met mijn jongste dochter) laten uitnodigen door een bevriende drukker. We knokken ons eerst door dat promodorp heen, en lopen daarna het rondje. En dan blijkt ook het meteen het gelijk van Zandstra: iedereen is er! Daar zou de gemeente (die met 150 genodigden, vrienden en kennissen over het terrein zwalkt) meer gebruik van kunnen en moeten maken.

Het gros van de sponsors komt om te zuipen, ze kunnen nog geen springpaard van een kikker onderscheiden. Zeker niet aan het einde van de dag. En wat ik echt het allerergste vind, zijn die vrouwen. Het promodorp is een modeshow van verbouwde mokkels van boven de veertig jaar die in veel gevallen niets kunnen en zelf niets bezitten. Als de heren in kwestie érg veel geld hebben, is het vrouwtje soms nog maar in de twintig. Lekker strak hoor.

In een bordeel zitten vrouwen die met mannen naar bed gaan, puur om het geld. Op die vrouwen wordt neergekeken. Dat zijn hoeren. Die zijn minder, om die mensen mag je lachen. Maar ik ken makelaars, projectontwikkelaars en meer van dat soort omhooggevallen klootzakken die met de tieten van hun vrouwen koketteren. Van één hunner heeft de vrouw vol walging jaren geleden de benen genomen, maar hij koopt dan gewoon een nieuw mokkel. Zoals hij een auto bestelt. En dat mutsje kan weinig anders dan mooi zijn en waarschijnlijk heel goed neuken, in ruil krijgt ze een bruin leven en hebben ze nog kapsones ook. Om de oneindige leegheid van hun bestaan te accentueren,, hebben ze tegenwoordig ook een eigen televisieprogrammaatje: kijk eens wat wij kunnen kopen!

Live dus aanstaande zaterdagmiddag op het feestje van Robert Zandstra!