Nummer 26

Dinsdagochtend las ik nog in De Ondernemer (een commercieel gedrocht dat meegestuurd wordt met Tubantia) dat economiejournalist Gerben Kuitert vindt dat Loek de Vries van Koninklijke Ten Cate absoluut 1,2 miljoen euro (meer dan 2,6 miljoen oude guldens) mag verdienen, terwijl hij twee uurtjes later op het grasveld voor het bananenpand van Wegener in Apeldoorn met een handjevol collega’s stond te dansen voor zijn baantje. Bij de regionale dagbladen van Wegener wordt gereorganiseerd waarbij vele honderden mensen zullen worden ontslagen of herplaatst. Overigens was het opvallend dat hooguit 150 mensen de moeite hadden genomen naar Apeldoorn af te reizen om te protesteren. Ze maakten een hoop rotzooi met ouwe kranten die tegen de muren werd geplakt. Waarmee ze juist prominent etaleerden wat voor trieste krantjes ze maken. In het verleden hebben de goedbetaalde dames en heren elke vorm van overleg en elke verandering afgewezen. En nu roepen ze uit naam van de lezer dat de kwaliteit bewaard moet blijven. Kwaliteit, waar heb je het over? Kwaliteit (in Twente) is al verdwenen sinds de fusies van Dagblad van het Oosten, Twentsche Courant en Tubantia.

Tijdens het WK is een duur gasthof afgehuurd om gasten te ontvangen, geld speelde geen rol, iedereen lag op zijn reet. Ja, maar de kosten worden betaald door sponsors, zei iemand. Inderdaad, door bijvoorbeeld reisorganisatie Oad die in ruil voor het geld niet alleen advertenties krijgt, maar ook een heuse column in de sportkrant waar de plaatselijke manager bijkans dagelijks mag uitleggen hoe sympathiek Oad toch eigenlijk is als het de vergeten kaartjes van Van der Sar nog even langs haalt.

Ondernemers krijgen nota bene brieven of ze willen adverteren in De Ondernemer, dan hebben ze invloed op het verhaal, het staat er letterlijk; als ze niet adverteren komt er óók een verhaal, maar dan mogen ze niet over de schouder meekijken van de redacteur. En dan met droge ogen vechten voor de kwaliteit van je eigen krant, rot toch op.

Ik miste trouwens directeur Driehuis (van Tubantia) die naar aanleiding van het mislukken van een redactioneel novum bij Wegener een behoorlijke douw heeft gekregen, zo hard dat hij zelfs in het luxe onderkomen in Duitsland van een trapje is gevallen. Meestal is het zo dat als je Driehuis ziet, je Kuitert ook ziet, want die weet precies hoe de hazen lopen. Een eerdere reorganisatie wist hij op die manier handig te ontlopen. Ik was stomverbaasd dat de economiejournalist tegenwoordig in de ondernemingsraad zit van het krantenbedrijf, op erg veel sociale gevoelens heb ik hem in het verleden niet kunnen betrappen. Hij papte altijd liever aan met de nouveau riche. Aan je afkomst kun je niets doen, wel aan je schoonfamilie en dus is hij keurig op stand getrouwd. Zonder collega’s van Oost (waar hij toen nog werkte), want voor hem schaamde hij zich wel een beetje. Ik heb dus Kuitert nooit zien dansen, tot afgelopen dinsdag. Goed hoor. Lekker ritmisch.