Schaterlachen om verhaal Robin de Groot in De Ondernemer

Ik heb werkelijk hardop zitten schaterlachen bij het verhaal dat afgelopen dinsdag in De Ondernemer stond, een flodderbijlage van de steeds maar verder afzakkende regionale krant. Robin de Groot mocht deze keer zijn succesverhaal doen. In werkelijkheid is De Groot een heel nare man voor wie het daglicht vaak niet prettig is. Vastgoed wordt gezien als de tussenschakel tussen boven- en onderwereld en als je even praat met De Groot wordt precies duidelijk wat daarmee wordt bedoeld.

Als je met De Groot zaken doet, moet je nooit met je rug naar hem gaan zitten, want het overdrachtelijke mes is door hem zo gezet, is les 1 in de Twentse vastgoedwereld. Daar zijn wel een paar voorbeelden van te geven. Ook op zijn vroegere kantoor Snelder Zijlstra zijn heel emotionele dingen gebeurd waar niet meer over gesproken wordt.

Tijdens de roemruchte haringparty op De Wilmersberg viel de fat mij lastig met al zijn poenerige en pocherige verhalen. Daar heb ik wat over geschreven. Vervolgens heeft hij een aantal mensen gebeld met het verzoek een ingezonden brief te sturen aan de Roskam over mij. Daartoe voelde alleen zijn economische vriend Landewé zich geroepen.
En dat geteisem is weer bevriend met een redacteur van de krant die altijd de vastgoednieuwtjes in de regio rechtstreeks van De Groot kreeg. En die had dus een schuld. Na mijn laatste column over De Groot en Landewé was de redacteur wel verplicht die schuld in te lossen met een lovend verhaal over de klasse en kunde van De Groot. Het cirkeltje is weer rond.

Mensen die weinig of niets voorstellen, doen zich altijd groter voor dan ze zijn. De Groot is zeker niet arm, maar het grote geld heeft hij niet. Het moet wat lijken door zijn Landrover, zijn Jaguar en zijn BMW. Natuurlijk woont hij in het buitengebied achter de universiteit, waar de meeste van zijn buren die wel enig niveau hebben hem net niet met de nek aankijken vanwege zijn asociale gedrag.

De Groot wil er zo ontzettend graag bijhoren, laten zien dat het straatkind is uitgegroeid tot een echte zakenman, dat hij zich op alle belangrijke societyparty’s, waarvoor hij desnoods op slinkse wijze een toegangsbewijs regelt, laat zien. Zij siliconendame (die diep in haar hart eigenlijk van iemand anders houdt) werd gefotografeerd in het zakenblad Quote aan de arm van Fred Mulder en ze werd getypeerd als een soort golddigger.

Als je vijf minuten met die proleet praat weet je wat voor vlees je in de kuip hebt. Een babbelaar, een ordinaire tipgever die als hij weer een leuke investering vermoedt bijkans alle financieel zeer draagkrachtigen in Twente belt en ze probeert over te halen mee te doen. En onze Robin krijgt dan geld mee zoals dat heet. Hij stuurde eerst Landewé, toen De Ondernemer, word ik nu in elkaar geslagen door zijn onderwereldkornuiten?