Voskamp wil uitvinden waar hij zijn pensioen tot de grootste hoogte kan laten stijgen

Hoe hoerig kan je zijn? Het bankdirecteurtje Voskamp uit Goor duikt met alle Rabo-directeuren in de regio in het nest om uit te vinden waar hij zijn pensioen tot de grootste hoogte kan laten stijgen. De klanten? Die interesseren hem geen lor.

Directeur Grotenhuis van de Rabobank Enschede-Haaksbergen wil het liefste één grote Twente Rabobank. Daar is geen draagvlak voor en daarom hebben de Rabobanken een plan gemaakt om in de komende jaren te streven naar vijf Twentse banken. Dat plan heet 2005+ en het leidt tot een schaal waar enerzijds kwaliteit geboden kan worden en anderzijds de bank een menselijk gezicht houdt. Ben ik een Rabo-fan? Integendeel. Ik heb de pest aan banken, maar er zijn bankiers die ik wel mag.

Ook bij de Rabo, al blijft het daar een wereldje van de heikneuters. Van de omhooggevallen klootzakjes uit Mariaparochie, Vroomshoop, Doetinchem die zich gedragen als lokale goden. Daar wil de Rabo van af. Zoals van Voskamp uit Goor. Ik moest een keer met die lul met dat kleine pikkie overleggen, omdat hij voorzitter van één of andere pr-commissie was. Zijn attachékoffer was bijkans net zo groot als zijn ego. Naar mannetje.

Zijn personeel haat Voskamp, de hele Rabo-regio heeft de pest aan hem. En ik begrijp niet dat een zeer capabele bankier als Grotenhuis die eikel weer omarmt.

Voskamp is het prototype van de directeurtjes die de Rabo wil wegsaneren. De combinatie onkunde en arrogantie is dodelijk en kost veel geld en klanten, weet de Rabobank uit ervaring. Voskamp is alvast in Delden gaan wonen, omdat hij er voetstoots van uit ging dat die bank wel bij Goor zou komen. Maar Delden ging naar Hengelo.

En toen ging Voskamp shoppen. Hij bood zich eerst aan in Enschede. Daarna ging hij gebukt staan in Markelo en in Rijssen/Enter. Werknemers van Voskamp zitten zelfs al in Hengelo, maar moeten zich weer losweken omdat ze terug naar Enschede moeten. De Rabo heeft voor het pensioen een eindloonregeling. En Voskamp blijkt een gelukszoeker. Bovendien één de zijn afspraken niet nakomt.

In Hengelo balen ze, zijn ze geïrriteerd. Maar ook daar werken sukkels. Ik wilde onlangs een spaarrekening openen bij de Rabo. Ik liep een vestiging binnen. Maar de dame in kwestie weigerde de rekening te openen. Ik dacht eerst dat het aan mij lag, maar het trutje meldde dat ze dat niet wilden. Wie zijn ze dan? Dat bleek haar werkgever, de Rabo. Maar waarom willen ze dat dan niet? Omdat ze willen dat alle klanten minimaal drie producten afnemen. Welke producten dan? Ja, dat wist ze niet precies. Ik kwam directeur Vonk pas tegen en vertelde hem mijn ervaring. Hij was boos, maar hij heeft dus managers in dienst die dametjes aannemen die er geil uitzien en niets kunnen. Als ze maar een korte rok aan hebben, dan heeft de vestigingsbaas die dag weer een harde plasser. En ach, ze kost bijna niets.