Nummer 41

Toen ze een beetje geld begonnen te verdienen, stonden er meteen van die foute Porches voor de deur. De hele wereld moest weten hoeveel geld ze bij In Person verdienden. Ik begrijp dan nooit zo goed dat klanten niet meteen bij zichzelf te rade gaan…

Het zijn natuurlijk ook geen jongens die echt wat kunnen. Ja, een kunstje, vooral veel geluk dat ze toen nog arme Polen voor veel geld konden wegzetten bij die crimineel van een Frank Weijl. Die Polen hebben zelf waarschijnlijk nooit geweten hoe ze werden uitgebuit door een paar gewetenloze snotneuzen.
Grote bek, naast de schoenen lopen, de wereld was veel te klein voor onze omhooggevallen vriendjes. Randstad zou het moeilijk krijgen. De eerste overname moest Van der Noordt worden. De champagne was van het allerduurste merk, want er moest wat gevierd worden bij het zetten van de handtekening. Maar zelfs een miljoen bleek nog te veel om gefinancierd te krijgen. De volgende dag belden ze stilletjes af.

Ze kregen ruzie, de één kocht de ander uit. En de uitgekochte had weliswaar een paar centen meegekregen, ook nog zijn immens grote teringmuil die absoluut niet past bij zijn intelligentie, maar hij had vooral nog erg veel last van zijn geschonden ego. Hij telde al een tijdje niet meer mee in het circuitje en dat deed eigenlijk nog het meeste pijn. Hij schreef zich in bij een bureautje en verrot: een stomme uitgeverij in Hengelo huurde hem in voor 12.000 euro. Per maand.

Hij viel vooral op door zijn enorme geldsmijterij. Eén van de redenen om hem in te huren was omdat de heren aandeelhouders nauwelijks meer met elkaar spraken en elkaar het licht in de ogen niet gunden. Hij kreeg ze met zijn gedrag weer bij elkaar om nog één gezamenlijke beslissing te nemen: eruit!

Daarna belde hij Van der Noordt om te melden dat hij weer beschikbaar was voor een paar klussen, maar daar komen ze nog altijd niet bij van het lachen als ze zijn naam horen. Hij belde overigens opnieuw toen hij in de krant las dat Van der Wel er door Van der Noordt uit was gemikt. Hij was beschikbaar!

En dus is het niet eigenlijk ook niet verwonderlijk dat hij met een map gejatte informatie van de Hengelose uitgeverij naar Tubantia stapte. En daar is het al een jaar of zestig traditie dat verraders met open amen worden ontvangen.
Hij probeerde een businessblad op te zetten, maar Wegener is juist aan het saneren. Hij is nu namens Tubantia betrokken (samen met de ook al zo gefrustreerde beurzenorganisator Gerard Stamsnijder) bij dat rare evenement in Go Planet.

Je kan onze blaaskaak eigenlijk niet missen. Daar waar fotografen zijn, staat hij in zijn maatpakje op andermans kosten aangeschaft.
Ja, dat is het, hij kan wel wat: Clemens van den Biggelaar is een topper als het gaat om het uitgeven (met bakken) van andermans geld.