Nummer 47

Ik ben nog steeds banger voor de politie dan voor de gemiddelde extremist. Vijfhonderd man waren nodig om twee tieners uit een Haags pandje driehoog achter te halen. De onderhandelingen waren ook van zo’n prettig hoog niveau, het geblèr varieerde van ‘kut-Marokkaan’ tot ‘nepterrorist’ omdat die jongens zichzelf niet opbliezen. De teksten werden gebezigd (even voor alle duidelijkheid) door onze eigen dienders. Dom en macht vormen een levensgevaarlijke combinatie.

Er zijn zakken leergeld betaald, maar 1984 is bijna werkelijkheid: het heeft een uniform en krijgt bijkans onbeperkte mogelijkheden om in het kader van de aanpak van terrorisme de bevolking te terroriseren. Voor onze veiligheid, en de bevolking vraagt er letterlijk om gekneveld te worden, bang gemaakt door de televisie en de Telegraaf. Een bruine huidskleur maakt een potentiële bommenwerper en daar handelen ze naar. Ik heb voor de zekerheid mijn zonnebankkuur maar niet afgemaakt.

Nog één aanslag en de Groep Wilders heeft de meerderheid in dit land. Zou die gebleekte Limburgse vlaai ooit een keer zijn afgewezen door een moslimmeisje? Wilde ze hem niet pijpen? Zo’n heilige jacht zag ik voor het laatst bij de Amerikaanse communistenhater McCarthy.

Maar ik ben inmiddels om, ik vergeet alle geknoei bij de vuurwerkramp en al die andere zaken die er echt toe doen. Pater en Bakker hebben eigenlijk nooit vastgezeten, maar het was hun fabriek die ontplofte. Ik begrijp niet zo goed dat zij geen bewaking nodig hebben. Ik begrijp ook niet dat die fietsenmaker uit Hengelo, die Busschers, geen bewaking nodig heeft, nadat hij bekend heeft gemaakt veertig ton vuurwerk in een woonwijk op te slaan. Als buurman zou ik hem één keer vragen dat niet te doen. Anders zou ik dezelfde man bellen die ook bij Munsterhuis langs is geweest. ‘Niet aangestoken’, zegt de politie. Nee, en de bevolking is zeer tevreden over de politie, las ik laatst in de kritiekloze regionale pers. Heb ik al gememoreerd dat ze ook zo bekwaam omspringen met hun vuurwapen?

Ik heb me maandagavond helemaal blauw getypt, de letters p, i en m zijn van mijn toetsenbord gesleten. Toen ik eenmaal in de gaten had, dat stemmen via internet onbeperkt kon, heb ik natuurlijk mijn steentje bijgedragen. Een paar jaar geleden heb ik al een aantal Leefbaar-namen laten vastleggen in het handelsregister, zodat als Hij het wilde ook Twente veroverd had kunnen worden.

Wat nou pleefiguur? Twente slaat al jaren een pleefiguur in Den Haag. Enschede krijgt vast weer zo’n uitgerangeerd kamerlid als burgemeester.

Er zijn nu plannen voor de verkiezing van de grootste Overijsselaar. De zwarte weduwe, die Rost van Tonningen, staat die nog steeds ingeschreven in Enschede. Gauw huldigen voordat ze dood is. En Freddy Lammerink als haar ambassadeur. Ik verheug me nu al op de spannende strijd.