Nummer 42

Wubbo Ockels wil voor een optreden van een halfuur bijna zesduizend euro. Hij is te bestellen via ‘Speakers Academy’. Daarvoor krijg je een standaardverhaaltje gelardeerd met (via powerpoint) foto’s in de ruimte: Wubbo in zijn slaapzak in de capsule, Wubbo voor het raam met de aarde op de achtergrond. En op alle foto’s die wijkagentsnor die onze Wubbo toen nog droeg ter compensatie van zijn almaar breder wordende scheiding.

Dat is de eerste overeenkomst met de man (Loek de Vries) die hem had ingehuurd (vorige week donderdag tijdens het congres ter ere van het 300-jarig bestaan van het bedrijf) om zijn verhaaltje twee keer toe doen in één van de zalen van de Beurs van Berlage in Amsterdam. De tweede overeenkomst is hun tomeloze ambitie. Want ik weet van insiders dat Wubbo het niet echt leuk vindt dat hij nu niet meer de enige Nederlander is die in de ruimte heeft gevlogen. Hij doet ook wat denigrerend over Kuipers. En over het mislukken van diens experimentjes in de ruimte. Alsof je De Vries hoort over het kunstgras van Steinmeijer, zal ik maar zeggen. Ooit kreeg De Vries een brief van een boze mevrouw die klaagde over de kwaliteit van de slips van Ten Cate. Ik dacht dat De Vries in zou storten.

En de roots van Ten Cate en Wubbo liggen in Almelo en allebei zijn ze daar niet heel trots op. Ik vind Wubbo een naar mannetje. Als de camera aan is, een stralende lach. Als de camera uit is een chagrijn van de bovenste plank. Ik hoop dat De Vries een beetje korting heeft gekregen, want Wockels maakte er zich met een jantje-van-leiden af.

Ik vond het sneu dat minister Brinkhorst op het laatste moment verstek liet gaan, dat wat mij betreft de grootste Nederlander aller tijden niet aanwezig was (behalve via een dvd) en dat alle inleidingen en gesprekken verplicht in het Engels moesten. Waarmee Ten Cate hun buitenlandse gasten (hoeveel procenten van de honderden gasten) iets te veel accent gaven met de boodschap ‘we zijn te groot voor Nederland’. Dat zei De Vries ook gewoon: ‘Over enkele decennia zijn we weg uit Nederland’. Ik verstond het eerst niet goed, want het Engels van De Vries klinkt wat Twents. Maar het maakt het wel lekker kort, want niemand durft wat te vragen.

Het congres van Ten Cate was echt goed. De innovatie droop er van af. Perfecte organisatie, goede sprekers (op één na dan). Er werd geklaagd dat de Twentse gemoedelijkheid er niet was. Nee, daarom was het ook zo geweldig, eindelijk eens een keer géén krentwegge bij binnenkomst, maar een hoop lekkere wijven die hun werk keurig deden. En ik mocht met Richard Krajicek praten. Wat is die man goed. Zeer goed voorbereid verhaal, ging de discussie aan met de zaal, combineerde humor en kwaliteit en gaf alle papa’s voor hun dochters na afloop een handtekening.

Te boeken via Dafne, hoop ik.