Geerdink moet eens uitleggen aan zijn eigen mensen dat ze bij een kansloos bedrijf werken

Billy heet mijn boekenkast van Ikea, hij is wit en hij staat vol rapporten en boeken van politie en politici die allemaal hun straatje (hebben laten) schoonschrijven over hun rol bij de vuurwerkramp. Miljoenen schade, duizenden gewonden, 22 graven waarop politie en politici de tango dansen. Niemand is verantwoordelijk. De politie loopt de polonaise met bewijsmateriaal en geeft in een schandalig boekje (op onze kosten gemaakt) de gemeente de schuld van haar eigen gekloot. Ik dacht dat we de bodem wel hadden bereikt, maar het kan nog erger. Wie de fuck is die Arjan van Gils, die gemeentesecretaris, die even Dick Buursink en Els Koopmans tot de orde roept? Laten we hopen dat Buursink ooit burgemeester van Enschede wordt, dan moet die Van Gils in elk geval een ander baantje zoeken. Waarschijnlijk wachten ze hem met open armen op bij de politie, want daar stikt het van de matennaaiers.

Ik ben ook zo ontzettend nieuwsgierig naar het boekje dat Jan Geerdink van Polaroid gaat schrijven. Onze bekendste burgemeester in oorlogstijd. Iemand moet het doen, het saneren, het snijden en reorganiseren. Wordt hij daar geil van, om elk jaar tientallen mensen te ontslaan? Als de Amerikanen fluiten, stapt hij in het vliegtuig naar Boston. “Ja, mijnheer, nee mijnheer.”

Geerdink heeft als hobby de ondergang van de textielindustrie. Narcistisch tijdverdrijf. Misschien had hij de teloorgang nog wat beter kunnen bestuderen, want hij heeft er weinig van geleerd. Er zitten nogal wat parallellen tussen zijn eigen ondergang en die van de textiel. In de allereerste plaats de eigendunk. De textielboeren zaten soms wel met veertig man in een raad van bestuur na allerlei fusies; iedereen kwam op straat te staan, niet de hoge heertjes van de o zo bekende afgetankte families.

Geerdink zit in diverse commissies en besturen, zoals de Industriële Kring Twente. Hij loopt alle recepties af, maar wat kan die man nou, wat verbeeldt hij zich? Hij is gewoon klerk, oppasser van de Amerikanen. Deze foto-Amerikanen kunnen natuurlijk nog veel minder. Jaren geleden moest Kodak Polaroid een grote som geld betalen omdat het de speciale camera die direct foto’s aflevert, had gekopieerd. Polaroid kwam niet meer bij van het lachen en ging achterover hangen. Ik zie fraaie digitale camera’s van Kodak. Van Polaroid zie ik nooit meer iets (als je de recepties vergeet).

Nou hopen ze weer op de Chinese markt. Rot toch op. Zelfs in Slowakije loopt iedereen met een mobieltje met camera. Denk je nou echt dat Chinezen met rolletjes gaan fotograferen?

Geerdink moet eens uitleggen aan zijn eigen mensen dat ze bij een kansloos bedrijf werken, en aan de regio is hij een verklaring schuldig wat er met al die miljoenen aan subsidies is gebeurd.

En weet je waarom ze in Amerika ook niet naar Geerdink luisteren? Ze verstaan hem niet. Luister naar zijn Engels op zijn voicemailbox (053-4865251).