Nummer 17

Jan Mans heeft het lontje niet aangestoken, daarom is hij nooit opgestapt vanwege de vuurwerkramp. Dat is ongeveer de stelling die de Enschedese burgemeester in de afgelopen jaren heeft verkondigd. En nu wil hij na zijn pensionering aanblijven als waarnemer in Enschede. Mans heeft werkelijk geen benul van zijn werkelijke positie en verantwoordelijkheid. Een paar sterke figuren houden hem om hen moverende redenen overeind, de rest durft hem nooit in zijn gezicht de waarheid te zeggen. Was het niet Oosting die zei dat verantwoording némen iets anders is dan verantwoording afleggen aan de raad.

De politie Twente is een korps van losers. Van leugenaars, van incapabele sukkels. Mans heeft altijd de hand gehouden boven dat incompetente zooitje. Terwijl de rijksrecherche nota bene op dit moment onderzoek doet naar de wijze van rechercheren door het Tolteam (dat de vuurwerkramp onderzocht) kwam datzelfde Tolteam deze week naar buiten met een boek dat het eigen falen vooral bij anderen (de gemeente Enschede) neerlegt. Domme ijdeltuiterij. Het zal wel bedacht zijn toen André de Vries nog vastzat. In de tijd dat ze met het befaamde rode sportbroekje de polonaise liepen, vonden de heren van de recherche ongetwijfeld dat de hele wereld moest weten hoe goed ze zijn. Een boek moest het worden. Een successtory.

Nu zeiken ze dat de gemeente het team op alle fronten heeft tegengewerkt; dat ze als kleine jongens werden weggestuurd. Mans zegt terecht dat het hele zooitje terug naar de rechercheschool moet. Alle media hadden het boek al een paar dagen in huis met een embargo, het zou afgelopen woensdag om 11.00 uur worden gepresenteerd. Woensdagochtend opende Tubantia met het nieuws over het boek. Politiechef De Boer speelt onder één hoedje met Tubantia, dat bleek ook wel uit de onbeschofte wijze waarop de regionale journalist het tijdens de gemeentelijke persconferentie opnam voor de politie en Mans bejegende.

Diezelfde De Boer is een smerige rat. Waar zijn medewerkers nota bene geautoriseerde teksten afgeven over hoe ze zijn tegengewerkt door de gemeente, schrijft De Boer in het boek dat hij inderdaad het gemeentehuis had moeten invallen. Bij de presentatie zwakt hij dat weer af, want zijn carrière moet ook doorgaan: “Ik weet niet of ik ben tegengewerkt.” Dan ben je dus echt een lul.

Het boek is een moetje. Alleen al om de onuitputtende stroom domheid die ze produceren en opschrijven. Zo is te lezen dat iedereen de directeuren zocht in de dagen na de ramp. Er kwam zelfs een internationaal opsporingsbevel. Met een lulsmoes, over overtreding van milieuregels. Ze hadden dus niets. Een paar dagen later kwamen Baker en Pater het bureau binnengewandeld. De dag daarvoor dook gelukkig een foto met foute containers op. Anders hadden ze de heren weer moeten laten gaan, schrijven ze zelf ook. Een lekkere Officier van Justitie trouwens die alles maar tekent. En nu wachten op de uitkomst van de rijksrecherche.