Nummer 15

De oude vos. Geweldig. Ik ben gek op die man.

Woensdagmiddag een persbericht van Oad in mijn e-mail. Nou verstuurt Oad al een persbericht als ze een andere kleur toiletpapier gaan gebruiken, maar ik lees hun berichtjes toch altijd even snel door. ‘Oad Reizen heeft met ingang van het winterseizoen 2004/2005 een exclusief contract afgesloten met Barbacan Holiday Residence in Playa des Ingles op Gran Canaria, Spanje’

In val bijna van mijn stoel, dat pandje is van Ferdinand Fransen. Die was woensdag helaas niet thuis. Fransen laat altijd zijn ongenoegen indirect blijken. Toen hij zijn Arke had verkocht aan de Duitsers die vervolgens ook Holland International opkochten, sprak hij publiekelijk geen kwaad woord, maar hij trad na enkele weken wel uit de Raad van Commissarissen.

Barbacan Holiday Residence in Playa des Ingles op Gran Canaria is sinds 1980 van Fransen en Arke had sindsdien altijd exclusieve rechten. Vorig jaar werd het gerenoveerd waardoor het complex als enige op de Canarische Eilanden een kwalificatie van vier sleutels krijgt. Dat betekent ongeveer dat het zo mooi en luxe is dat er langs lopen voor mij al onoverkomelijke financiële gevolgen heeft. Fransen houdt van netjes en mooi.

Ik zie voor me dat Fransen en Joop ter Haar van de Oad elkaar weer eens op een receptie of andere bijeenkomst tegenkomen. Fransen scheldt op zijn vroegere lovebaby, waar Louis Frankenhuis ook snel is weggegaan als opperhoofd nadat hem duidelijk werd dat een mof als baas geen pretje is. Frankenhuis is overigens jaren geleden miljonair gemaakt door diezelfde Fransen toen die het reiswinkeltje van Frankenhuis overnam. En Frankenhuis begreep dondersgoed dat hij de kennis en invloed van Fransen in het oosten des lands nog heel goed kon gebruiken, dus die haalde de banden weer strak aan en liet Fransen onder meer zijn sponsorbeleid bepalen. FC Twente en Pollux plukten er de vruchten van.

‘Oad Reizen is zeer ingenomen met dit contract’, aldus commercieel directeur Julius ter Haar in het bericht. Niks Julius. Zijn vader Joop en Ferdinand Fransen, twee reisgiganten die elkaar decennialang op het scherpst van de snede bevochten, hebben elkaar gevonden. Beetje laat, maar goed.

‘We gaan Barbacan zowel bij reisagenten als bij de consument een extra impuls geven’, zeurt Julius nog wat door. Maar dat is allemaal de kern van de zaak niet. Van Fransen ben je pas af als hij dood is en ik verwacht dat hij, zeker als hij getreiterd wordt en elke ochtend zijn baantje blijft trekken in zijn zwembad achter zijn huis, ongeveer 124 jaar oud wordt.

Ik durf zelfs te wedden dat Fransen geprobeerd heeft Arke terug te kopen en alsnog onder te brengen bij Oad, wat hij natuurlijk tien jaar geleden had moeten doen. Ik zet vanaf nu elke cent opzij, zodat ik over een paar jaar ook naar Barbacan kan. Ach, je doet wat je kan voor de goede zaak.