Nummer 11

Ooit moest ik opdraven bij directeur Schiphorst van Cogas. Hij wilde in een radio-uitzending en een interview in Twentevisie. Het was geloof ik niet helemaal de bedoeling dat ik ook nog een paar vragen tussendoor zou stellen. Ik hoefde alleen maar op te tekenen dat Cogas eigenlijk het beste energiebedrijf van Nederland is en de concurrentie met Essent en Nuon moeiteloos zou winnen, want Cogas is veel minder bureaucratisch en kent de klant.

Hoewel ik misselijk werd van zijn arrogantie, geloofde ik Schiphorst wel. Ik ken namelijk erg veel verhalen over wat er bij Essent allemaal fout gaat. En ook de bestuursvoorzitter van Essent erkende dat onlangs in een uitzending van Radio Oost.

Cogas is erg bezig met de positionering van het merk. Het mag wat kosten. Zo werd Ilse Delange onlangs ingehuurd. Waarom? Ik zou het niet weten en daarom belde ik voor een interview met de chef reclame van Cogas. Dat loopt dan via een voorlichter. Ik moest vier keer bellen voordat hij mij vertelde dat ik niet goed lig bij Cogas. Dat wist ik ook wel, maar daarvoor belde ik niet. Zeg dan gewoon de eerste keer: “Van Schiphorst mag ik niet met jou praten”, dan zijn we klaar. Maar nee. Hij belde niet terug en toen ik aanhield, ging hij draaikonten en zei dat Pingen bij het bedrijf commissaris is… Ooit heb ik met Pingen in de clinch gelegen, omdat ik zijn adres vermeldde op deze plaats. Daarover was Pingen zo boos dat hij naar de rechter stapte. De rechter gaf hem ook in hoger beroep gelijk, alleen zonder strafoplegging aan mijn adres. Ik heb Pingen gebeld en gevraagd of hij er bij Cogas op heeft aangedrongen dat Cogasmensen zich niet door mij zouden laten interviewen: “Absoluut niet, ik wist niet eens dat je een verzoek voor een interview had gedaan.” Misrekening van de voorlichter; die vermoedde in zijn stoutste dromen niet dat ik Pingen zou bellen en dat die mij ook nog fatsoenlijk te woord zou staan.

Het ergste over dit Almelose gasbedrijf komt nog. Wijlen mijn schoonzus verhuisde in oktober naar Wierden. Na haar dood heb ik Cogas een keurige brief geschreven. Als antwoord ontving ik een verhuiskaart op haar naam. Nee, ik lieg niet. Diezelfde voorlichter maar weer gebeld. Volgens zijn administratie woonde op dat adres niemand. Dat zal best, maar dan stuur je toch geen verhuisadres op naam van iemand van wie je net gehoord hebt (er zat een overlijdensverklaring bij de brief) dat die overleden is.

Onlangs kreeg ik een mailtje dat het hem spijt. En mijn vrouw zou gebeld worden met excuses. Dat is overigens nooit gebeurd, maar laat maar. Heeft deze manier van werken dan wellicht ook met mijn persoon te maken? Ik vraag het maar. Nee natuurlijk niet, foutje. Dus het had ook een ander kunnen overkomen? Zeker.

Cogas is gewoon Essent in het klein, dus. Dezelfde bureaucratische bende, dezelfde desinteresse voor hun klanten, net zo arrogant.