Nummer 37

Soms heb ik toch zo de pest aan al die zielige bestuurders, domme wethouders, statenleden en vooral provincieambtenaren. Normaal gesproken lach ik wat tijdens recepties en andere bijeenkomsten, geef handjes en drink een biertje met mensen die ik wél leuk vind. Maar vorige week donderdag heb ik zo’n klootzak van een ambtenaar van de provincie Overijssel net niet op zijn bek geslagen in Den Haag. Dat was zo’n hijgende poedel die helemaal geil wordt als hij een kamerlid van dichtbij ziet.

Er is een onderzoek gedaan naar de gevolgen voor de werkgelegenheid als de Vliegbasis Twenthe wordt gesloten. Dat rapportje zou tijdens een persconferentie worden aangeboden aan de voorzitters van de vaste kamercommissies Economische Zaken en Defensie.

Ik kom dat zaaltje bij Nieuwspoort binnen: afgeladen! Met over zichzelf struikelende lieden uit Twente die met hun aanwezigheid het belang van de vliegbasis kwamen benadrukken. Wie heeft er nou tijd om een hele donderdagmiddag in een lullige bus naar Den Haag te gaan en daar belangrijk te gaan zitten doen? Precies, al die overheidssukkels die geen reet te doen hebben.

Ik keek nog eens goed op mijn uitnodiging. Het stond er echt: persconferentie! Maar de journalisten stonden weggedrukt in een hoekje. Die paar mensen van de pers konden hun werk nauwelijks doen, want er was werkelijk niets goed geregeld. Ik vind Jan Mans best aardig, maar hoe krijgt hij het al jarenlang voor elkaar om alleen maar mislukkingen om zich heen te verzamelen. Nou heeft hij weer een voorlichtingsmokkel opgedoken dat echt helemaal niets kan. Nog geen fatsoenlijk zaaltje huren, nog geen persconferentie organiseren. Dan zal ze wel mooi zijn en lange benen hebben? Helaas…

Bij de provincie is één van de beste voorlichtingsmensen (Toon Schuiling) vertrokken naar Apeldoorn. Aan dat geneuzel van die gedeputeerden en ambtenaren gaat iedereen op een gegeven moment kapot. Maar het goede nieuws is dat de provincie nu twee zwaargewichten heeft aangetrokken, Marcel Kummel en Sjef van Woensel. Als Enschede zich er nou eens niet meer mee bemoeit…

Een paar dagen na de persconferentie werd ik woedend opgebeld door de directeur van Timberland: waar ik in godsnaam de informatie vandaan had dat zijn bedrijf bijkans zijn lot verbond aan de luchthaven? Uit het persmapje, mijnheer. “Laat ze verdomme zorgen dat ik hier fatsoenlijk kan uitbreiden in plaats van mijn naam op allerlei lijstjes te zetten.” Jan Geerdink van Polaroid liet zich bij Radio Oost ook in deze zin uit.

Zou dat voor bestuurders in Overijssel een selectiecriterium zijn: volstrekt incapabel? Na afloop verdrongen ze zich als fans rond hun helden, zoals Frank de Grave. Ik werd uitgenodigd om te blijven eten. Toen ik zag dat ze bijna allemaal bleven eten, ben ik weggegaan. Want ook dat gebeurde natuurlijk weer op kosten van de belastingbetaler.