Roskam Moordkuil Jaargang 14, 2008

Jan Medendorp: de laatste Moordkuil

Doodgeschoten worden was wellicht beter geweest, voor mijn part door een fundamentalist, maar ik houd er bij leven en welzijn mee op. Ik moet er mee ophouden, liever gezegd. Met deze wekelijks stukkies. Jammer. Ik ga er dus ook vanuit dat al die mensen die aangeboden hebben veel abonnementen te nemen op de dag dat ik geen columns meer schrijf voor deze prachtkrant, ook daadwerkelijk de daad bij het woord zullen voegen.

Ik moet stoppen. Met mijn rug tegen de muur gezet. Bijkans letterlijk. Ze hebben het nog lang volgehouden, vind ik omziend naar de opstootjes, irritaties, klaagzangen en ander gezeik in de afgelopen jaren als gevolg van mijn vaak wat ordinaire eerlijkheid. Ik heb geen ruggengraat van rubber (vind ik zelf), maar mijn geestelijke onafhankelijkheid houdt op als die van mijn naasten in gevaar komt.

Ik ben namelijk niet financieel onafhankelijk, ik heb een ex-vrouw die mij zeker geen poot uitdraait, maar die mij (terecht) wijst op mijn verplichtingen na mijn jarenlange huwelijk; ik heb twee kinderen, voor de oudste heb ik eerder deze week een contract getekend voor de huur van een kamer in Utrecht, voor vierhonderd euro per maand. Ze gaat antropologie (als ik het goed schrijf) studeren, dus die vierhonderd euro per maand zal naar ik aanneem nog wel een keer of twee, drie over de kop gaan. Om nog maar te zwijgen over de tweede die over twee jaar voornemens is dezelfde weg te gaan.

Ik ben niet zoals de door mij bewonderde Han Pape die zonder auto, mobieltje of vakantie, één trui en een doosje sigaren door het leven trekt. Deze column heeft mij overigens al een hoop geld gekost, want de IKT, de provincie Overijssel en een aantal bedrijven en gemeenten vragen mij niet of minder dan vroeger als dagvoorzitter van een symposium of een paneldiscussie te leiden. Maar goed, dat interesseert mij dan weer minder, zeker als ik dan op zo’n avond het oppervlakkige gesnater aanhoor van een iemand die geen naam goed uitspreekt en geen Duits woord als zodanig herkent.

Natuurlijk baal ik, dat ik moet wijken voor mensen die nota bene in hetzelfde metier werken…. Maar zij die mij tegen de muur zetten, zitten weer in de tang bij anderen die ook driedubbele agenda’s hebben. Ik heb nog even gewacht op de uitslag van de staatsloterij, maar toen God dinsdagavond echt niet bleek te bestaan, heb ik mijn hoofd in de schoot gelegd, een mailtje ter bevestiging gestuurd en deze laatste column geschreven. Als ik de ‘winnaars’ tegenkom, lach ik ze vriendelijk tegemoet. Ik voel me namelijk ondanks alles wél goed. Ik heb ‘Brave New World’ en ‘1984’ gelezen. We zitten van de samenlevingen die daarin geschetst worden, minder ver dan we bevroeden.

Wellicht tot ziens, het ga u allen erg goed, zeker hen die ik in de afgelopen jaren tot op het bot beledigd heb. U kunt weer met opgeheven hoofd rondlopen.

Vorige bijdrage

De digitaliseringdrang van Antoin Buiting

Volgende bijdrage

Directeur online vriendennetwerk studeerde op Saxion

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *