Nummer 23

Net 8 is door de Cogas van de kabel gegooid. Televisiedirecteur Manfred de Graaf (die zeikdokter uit Zeg ‘ns Aa) vroeg nederig om clementie en een jaartje respijt omdat Net 8 het tij niet echt mee heeft gehad in het eerste jaar van het bestaan. De Graaf kwam bij Cogas-directeur Schiphorst binnen en nog voordat hij de suiker door de koffie had geroerd, riep die al dat hij niet op zijn beslissing terugkwam. Lachen trouwens, een afspraak tussen Schiphorst en De Graaf: twee gefrustreerde mensen die allebei zwaar gebukt gaan onder de aandacht voor de veel grotere concurrent. Schiphorst reageerde precies zoals ik dacht dat hij zou reageren. Heel eng. Zoals hij ook zijn energierijkje regeert. Hij wenkt bij tijd en wijle de pers die dan keurig mag schrijven wat de Almelose gasboer wenst dat echt volk leest. Schiphorst beschikt over leven en dood en verschuilt zich achter een programmaraad die vindt dat Net 8 geen toegevoegde waarde heeft.

Voor de mensen die niet weten wat een programmaraad is, dat zijn mensen (type grensrechters) met teveel tijd en die zo arrogant zijn dat ze menen een deel van de maatschappij te vertegenwoordigen. Aan een copieus diner besluiten ze dan wat wij wel en niet mogen zien. Wat goed is en wat niet. Alsof zij dat kunnen bepalen. Wat weten die burgerlijke ingeslapen sukkels van televisie maken, van nieuws, van het produceren van programma\’s, gasten, voorbereiden van interviews? Ze praten altijd over televisie, nooit over radio, want televisie is een stuk interessanter in een gesprek met de buren en de leden bij de bridgeclub. Een mijnheer of mevrouw in de programmaraad heeft per definitie een mislukte carrière achter de rug die via zo’n propagandaorgaan moet worden goedgemaakt.

Natuurlijk deugt Net 8 niet. Ik haat bedrijven die hun werkvolk (zoals cameramensen) niet uitbetalen. Ik haat zenders die (zeker in het begin) met dubieus geld op de been worden gehouden. Maar bovenal haat ik kat-in-het-donker-knijpers die ons zenderpakket bepalen.

Natuurlijk is Net 8 (nog) bagger; interviewers die een hele zin kunnen uitspreken lijken ongewenst en om de zendtijd maar vol te krijgen, geeft het groezelig grauw als René Mosman en Yme Drost de gelegenheid om voor veel geld zelf op de buis te komen. De registratie is overigens meedogenloos: ijdel, dom volk speelt journalistje. Ik mis geen aflevering. En de chef van het spul, De Graaf, is een vervelende man uit het westen die ons in Twente wel even komt leren hoe je televisie maakt.

Maar laat ze. Voorlopig. De één krijgt een prijsje omdat de rest van journalistiek Nederland op zaterdagmiddag Enschede toch wel ver rijden vindt en daarom alleen zo goed en zo kwaad als het gaat de ramp verslaat. De ander begint op diezelfde dag net het verknalde openingsfeestje.
De twee regionale kranten werden uit winstbejag samengevoegd. Net 8 lijkt uit machtswellust de nek omgedraaid te worden.