Nummer 50: ik ben helemaal gek van Ank Bijleveld

Ik ben helemaal gek van Ank Bijleveld. Als ik haar zie, houd ik mijn buikje altijd een beetje in, lach gezellig, maak grapjes, complimenteer haar. Kortom, ik ben mezelf niet. Ze is overigens niet echt ontzettend mooi, ik fantaseer nooit hoe het zou zijn om met haar te vrijen. Ze is niet alleen van de verkeerde partij, ze ziet serieus in De Hoop Scheffer een potentiële premier. Zij en Jaap. Misschien omdat ze elkaar recht in de ogen kunnen kijken. Anders begrijp ik het niet.

Toch ben ik stiekem een beetje verliefd op haar. Mijn ideaal was om met haar in de trein op weg naar het Haagse Binnenhof diepgravende politieke discussies te voeren, in de kroeg samen de wereld te verbeteren achter een flesje wijn, langs het strand te wandelen tot we lumineuze ideeën zouden krijgen. Mijn geestelijke verheerlijking knakte toen ze een kind kreeg van een geitenwollensok.

Ze staat tweede bij het CDA. En zelfs binnen die partij moet je natuurlijk wel wat kunnen om op die hoge plaats te komen. En dat gebeurt niet via de bekende Hans Hillen-route; nee, mijn monogame meisje heeft dat niet nodig. Het is Anks derde termijn in de Kamer en het CDA vindt dat meer dan genoeg. Op de meeste kamerleden ben ik veelal binnen drie maanden uitgekeken, maar Bijleveld kan echt wat; ze was het oogappeltje van Lubbers. Hij haalde haar alleen op het verkeerde moment bij de partij. Als het CDA zich herstelt, zoals de uitslagen van verschillende tussentijdse verkiezingen doen vermoeden, komt de club wellicht in het kabinet. God verhoede het, maar de kans is reëel, zeker nu paars uitgewerkt lijkt.

Heeft mijn truffeltje al vernomen dat een beetje geinige ministerspost (of een staatssecretariaat) voor haar onhaalbaar is? Ze heeft zich een slag in de rondte gesolliciteerd. Hengelo ging naar een zekere Kerckhaert die (dat moet gezegd) zeker niet onverdienstelijk heeft gefunctioneerd in de eerste weken. Een scherpschutter na twee kanonnen, noemde kerkgenoot Laan hem met bijbelse overdrijving. Mijn Bijleveld gooide zich daar te grabbel en komt nu bij die boeren terecht in de Hof van Twente, vijftien kilometer lager op de kaart. Die wilden nota bene liever Jan Lonink, maar die is door Commissaris der Koningin naar Rijssen/Holten gestuurd.

Mijn spetter, één van de weinige christelijke politieke talenten mag bij Gods gratie burgemeester worden in de Hof van Twente. De Hof van Twente! Waar werkt u? Ik ben burgemeester van de Hof van Twente. Goh leuk. Dan lul je over de hoogte van de hekken om de weilanden, over het verplicht douchen na het kuilen voor de raadsvergadering.

In maart wordt ze 39 jaar, mijn poppedop. Gaat ze afbouwen? Heeft ze een fijne woonboerderij in Ambt-Delden op het oog? Met haar capaciteiten heb je twee dagdelen nodig om die kunstkoppen in de Hof te regeren.

Ik wil het niet weten. Ik ben een leuk vriendinnetje in Den Haag kwijtgeraakt. En de regio een belangrijke steunpilaar.