Nummer 3: Never a dull moment

Never a dull moment deze week.

Een Deventer ex-topvoetballer die ooit in beschonken toestand (volgens minstens twee onafhankelijke getuigen) eindjaren zeventig een man heeft doodgereden, dreigt mij met een advocaat als ik het televisie-interview waarin dat aan de orde komt toch uitzend. Voor de opname glibbert hij mij nog vriendelijk toe dat ik een van de best geïnformeerde journalisten ben die zich altijd zo goed voorbereidt….

Fritz Korbach rijdt de zijkant van mijn auto op een parkeerplaats flink in elkaar: ‘gezopen Fritz?’, vraag ik -net uitgestapt – belangstellend als hij zijn immense Jeep verlaat; een dag later blijkt de grap minder leuk, want hij wordt veroordeeld omdat hij eerder gepakt is met drank op. Ik blijf echter een fan van der Fritz als mens een absolute topper.

Gamma Holding heeft zich officieel over mij beklaagd omdat ik de directeur van Texoprint verbaal en in de Roskam onheus bejegend zou hebben. Als ik geen excuses aanbied, praten ze niet meer met mij. Ik onderken direct de humor in deze sanctie: ik verbaasde me namelijk hardop over een directeur die geen verklaring wenst te geven als hij zich genoodzaakt ziet te reorganiseren en 25 man te ontslaan. Dus, ze praten niet, en als ik daar commentaar op heb, dreigen ze niet meer met mij te praten.

Voor het businessmagazine Twentevisie heb ik een analyserend, commentariërend verhaal geschreven over Koninklijke Ten Cate. Het blad is nog niet van de pers gerold of er ligt al een brief van de relatiemanager (zoals hij zichzelf in het Engels laat noemen) met het verzoek dergelijke pulp niet meer af te drukken. Een van mijn bronnen zal ook hem wel geïnformeerd hebben over het ontstaan van het artikel; iemand die stiekem van twee walletjes eet. Ik heb his masters voice maar even gebeld, maar dat soort gesprekken heeft weinig zin, heb ik inmiddels gemerkt. Hij kan nu alvast lezen dat hij eerdaags een keurig, nietszeggend achtregelig briefje van mij krijgt. Met de groeten. Ik heb nog wel een paar vragen voor zijn directeur De Vries. Op de jaarlijkse persconferentie op maandag 28 februari in het geld-is-voor-Ten-Cate-geen-probleem-Hilton in Amsterdam zal ik wel geen antwoord krijgen. Ik heb inmiddels een paar aandelen aangeschaft om dezelfde vragen te kunnen stellen op de aandeelhoudersvergadering van 30 maart in de Twentse Schouwburg in Enschede. Ik nodig iedereen van harte uit voor deze vergadering: spektakel gegarandeerd.

En tot slot slaat de politie deze week onverbiddelijk terug nadat ik het gore lef had kritiek te spuien op hen: ik tref ze tot twee maal toe naast mijn auto in afwachting tot de betaalde parkeertijd is verlopen.
Ik ben toe aan een relatiemanager.