Nummer 22

Ik vind het zo knap van die Zwanenburg; een beetje je eigen feestje afblazen.

Het was bovendien voor de eerste keer helemaal zijn eigen gala. En dan uitgerekend op 28 mei een storm. En niet zo\’n kleintje ook.

Het begon allemaal zo mooi met de afgelasting van de andere atletiekevenementen (Amsterdam, Keulen), de verbouwing van het FBK stadion en de APM lag qua datum ook zo mooi op de route naar Sydney voor veel atleten. Het zou een topevenement worden.

Ik houd van mensen die op; verantwoordelijke posities zitten en hun verantwoordelijkheid kennen en daar ook naar handelen.

En daarom verafschuw ik mensen op belangrijke plaatsen die geen beslissingen durven nemen. En dat zijn er erg veel. Merk ik in de dagelijkse praktijk.

Ik heb me vergist in Fedde Zwanenburg, dat zeg ik eerlijk.

Zwanenburg is een ambtenaar. Erger, een ambtenaar in Hengelo. Nog erger: al tientallen jaren. En die maken zich alleen druk om businessklas te kunnen vliegen. Dacht ik altijd. Maar dat zal wel vooral de voorlichter zijn.

Zwanenburg heeft nog tot diep in de nacht overlegd met de NOS om de APM games afgelopen dinsdagavond alsnog op de agenda te krijgen. Iedereen wilde wel meewerken. De APM verdient een televisie uitzending. Ook financieel. De atleten waren bereid, de organisatie, alleen de NOS liet het weer eens afweten. Kregen het niet voor elkaar.

Ach, ja. Log klotebedrijf. Het is ook nooit hun schuld.

Opnieuw chapeau voor Zwanenburg dat hij ook in tweede instantie zijn veto durfde uit te spreken.

Zwanenburg had de ondankbare taak Ab Coers op te volgen. Coers was ons aller lieveling. Hij heeft jaren achtereen in de betrekkelijke anonimiteit met dubbeltjes en kwartjes een prachtig sportgala in elkaar gezet. Coers wist wat hij wilde, wist ook vooral hoe hij sponsors in de watten moest leggen en liet zich in al zijn vriendelijkheid toch niet de kaas van het brood eten. Hij zou nu eindelijk minder hard gaan werken, had hij zijn vrouw beloofd. Dit jaar was een overgangsjaar. Bij zijn afscheid toverde hij nog onze aanstaande koning op het ereterras. En dit jaar zou een nieuwe start zijn. Coers zou gehuild hebben voor zijn vrijwilligers en zijn atleten als Theo Reitsma hem geïnterviewd had.

En juist daarom vind ik het zo sneu dat Ab Coers ineens opgezadeld zit met een nekhernia. Ik hoop dat hij weer gezond wordt, wereldreizen gaat maken met zijn vrouw, heel oud wordt en dan een staatsbegrafenis krijgt. Voor alles wat hij voor Hengelo en de atletiek heeft betekend.