Van der Kooij Feenstra

Nummer 14 – 1998

In een aantal steden is het een usance om wat voor jezelf te gaan doen als raadslid als de plaatselijke partij CD/CP\’86-vertegenwoordiger het lef heeft om zijn waffel open te trekken. Onbeschoft, ondemocratisch, maar het werkt wel. Ik adviseer Almelo op deze wijze om te gaan met mevrouw Van der Kooij Feenstra.

In de loop van vorig jaar werd ze ontslagen als wethouder; veel te laat, maar goed, zo werkt dat in politiek Nederland, vooral in Almelo en al helemaal in het CDA. Vriendjespolitiek van hier tot Tokio. Eindelijk, eindelijk werd ze aan de dijk gezet, omdat de puinhoop die ze bij de sociale dienst had aangericht zelfs door het CDA niet meer met de mantel der liefde kon worden toegedekt.

En dan gaan die klunzen haar eren voor het vele werk dat zij heeft gedaan: Van der Kooij was lijstduwer. Maar zij zou niet terugkeren in de raad. \’Nietes\’, zegt Van der Kooij, \’welles\’, zeggen de grislijken. Hoe dan ook, één van beiden liegt dat zij scheel ziet. Maar die afspraak op zich deugt niet. Zoals het ook niet deugde dat Jan Oosterhof in Nijverdal, Ank Bijleveld in Enschede en Ronald Giphart in Utrecht op de lokale lijst gingen staan.

Denk nou niet dat Van der Kooij als dank op de CDA-lijst kwam. Welnee, zij trekt stemmen als voorzitter van de gereformeerde kerk. De boter gutst met stralen langs de koppen. Van der Kooij is het prototype van een CDA-politicus. Zorgen dat je genoeg vriendjes om je heen verzamelt, dan val je niet gauw. De burgerij heeft toch niet in de gaten dat de wethouder nauwelijks een A van een B kan onderscheiden, maar zodra een arme man of vrouw individueel om hulp vroeg, stond Van der Kooij paraat. Ja, en ook dat levert veel voorkeurstemmen op, dat is wel weer gebleken.

Het gaat te ver om alles wat zij in haar onnozelheid in de afgelopen decennia heeft aangericht, hier te belichten. Eén voorbeeld is de bende bij de crematoria Twente. Zij heeft als bestuursvoorzitter toegestaan dat de directeur als een despoot te keer kon gaan. Banenpoolers werden van de ene op de andere dag ontslagen, zeven medewerkers durfden zomaar aan de directeur om tekst en uitleg te vragen over het gevoerde beleid. Zij zijn inmiddels allen \’kaltgestellt\’. Met medeweten van Van der Kooij.

Zij was te druk met haar eigen baantje. Werknemers die beschimpt en bedreigd werden op het kantoor van Heer Directeur klopten wanhopig bij haar aan. Maar altijd en immer heeft zij dat verrotte antwoordapparaat aanstaan. En op het gemeentehuis verwezen de ambtenaren de mensen naar… precies, de directie.

En dat mens komt dus terug. Als een onaangedane koningin. Dan kan toch niet waar zijn. Straffen dat CDA op 6 mei. Dat is de enige taal die ze verstaan.