Huibregtsen blijkt een lafaard

Nummer 7 – 1998

Wat een judas is die Wouter Huibregtsen. Bovendien vind ik hem een saboteur. Niet omdat hij Willem-Alexander tot op zijn schoenveters heeft afgebrand. Integendeel zou ik haast willen zeggen. Die verheerlijking van het koningshuis in Nederland in dit land grenst aan het ziekelijke. Terwijl de Oranjes absoluut geen lekkertjes zijn. Was die Bernhard tijdens de Lockheed-affaire gewoon achter de tralies geflikkerd (wat bij elke landverrader zou zijn gebeurd), dan waren we nu van het hele stel afgeweest. Het heeft niet zo mogen zijn.

Als in het bedrijf van pa het zoontje komt werken, dan meesmuilen de andere werknemers dat hij met een gouden paplepel in de mond is geboren. Maar over onze Alex hoor ik niets. Zelfs niet als hij verveeld auto\’s in elkaar rijdt. Met hoge snelheid. Eindelijk zegt iemand hardop waar het op staat. Maar Huibregtsen blijkt een lafaard. Toen hij in de Volkskrant zijn woorden zwart op wit zag staan, begon hij een beetje te liegen. Waar heb ik dat eerder gehoord?

Huibregtsen is een beetje zielig. De NOC*NSF-bobo was graag een nog belangrijker bobo geworden. Hij schijnt dat werk ook erg goed te kunnen, hoor ik van mensen die er verstand van hebben. En als je dat werk bij het IOC goed kunt, dan ben je een zeer gladde engnek. Een glibberige elleboogwerker. Dat soort types schijn je als land nodig te hebben bij het IOC. Prima, wat mij betreft. Met een tang oppakken en daar neerzetten waar ze werk moeten doen.

Het mooie van Huibregtsen vind ik dat hij alle vooroordelen over sportbestuurders heeft bevestigd. Deze jongens zitten er uitsluitend voor zichzelf. Voor de mooie reisjes, voor de macht. Niet voor de sport, kom nou toch. Lees het heel mooie verhaal over de vlucht van Bart Veldkamp naar België. Ook in de Volkskrant. Vorige week.

De gestroomlijnde pakken liggen zwaar onder vuur van de Noren en de Japanners. Gianni Romme wint werkelijk in een fantastische race goud, Ritsma zilver. En verdomme, mijn Erben, zijn hele toernooi ligt in duigen als gevolg van een zware val. Wennemars is een echte. Ik ben bij hem op de boerderij geweest. Een mooi bedrijf. Erben is een leuke gozer. Niet zo\’ n nagemaakte.

En Huibregtsen? Ik heb hem niet gehoord of gezien. Je hoort die lui alleen als het om hun eigen positie gaat. Hij had netjes zijn excuses moeten maken, achter het verhaal moeten blijven staan en dan waarschijnlijk moeten opstappen. Omdat de lakeien in dit land dat willen. En dan was Huibregtsen volstrekt terecht in de geschiedenisboekjes gekomen. Als één van de eersten die openlijk zijn vraagtekens plaatste bij de kwaliteit van ons koningshuis: J\’accuse!

En ook Huibregtsen zou gerehabiliteerd worden.