Hazelhoff krijgt 40 mille

Nummer 21 – 1998

Gefortuneerde mensen, veelal met enig kennisniveau, die zich als een klasje randdebielen laten behandelen. Ik begrijp daar niets van. De arrogantie van een zekere Hazelhoff. Aan zijn jaren als bestuurvoorzitter van de ABN heeft hij een aantal zeer lucratieve klusjes overgehouden, zoals president-commissaris bij de Twentsche Kabel in Haaksbergen. Een bedrijf, de naam zegt het al, waar ze kabels maken en verkopen. Tot voor kort buitengewoon goed. Het gaat nu minder. Wat zeg ik? Het gaat klote. Niet alleen dat, ze gaven ook nog onjuiste informatie vorig jaar. De aandeelhouders stelden daar deze week vragen over. Terecht, lijkt me. Ze stoppen hun geld in een bedrijf en tijdens de aandeelhoudersvergadering krijgen ze opening van zaken. Tenzij de president-commissaris Hazelhoff heet en al 27 jaar in de Raad van Commissarissen zit. Zevenentwintig jaar!

En jaarlijks strijkt hij daarvoor veertig mille op. Deze riante onkostenvergoeding (een bijstandsmoeder droomt van een dergelijk inkomen) moet hij jaarlijks een handjevol vergaderingen voorzitten. En dinsdag bleek dat hij nota bene niet eens de moeite had genomen zijn huiswerk te doen. Met denigrerende grappen poeierde hij iedereen af. Ik noem het de zogenaamde ABN-AMRO ziekte. Daar moet je van zelfingenomenheid overlopen, want anders wordt je niet eens aangenomen bij die bank. Bij de Koninklijke Ten Cate hebben ze ook zo’n over het paard gevallen feodale hufter als Nelissen in de Raad van Commissarissen. Zal het bestuur wel trots op zijn. Tegen je vrienden zeggen dat je met Hazelhoff of Nelissen mag lunchen. Ooit wilde een ABN-AMRO-maf mij een rekening aansmeren. Ik krijg liever aids. Bovendien heb ik een modaal inkomentje en die enge bankjongens die niet weten dat ik journalist ben, behandelen mij een stuk onheuser als ze mijn salaris zien. Soms helpt het als je terloops, zegt dat je bij Holec Holland werkt, maar de meesten van die knurften begrijpen zelfs die stekeligheid zelfs niet eens.

Ik begrijp de aandeelhouders van de Twentsche Kabel niet. De enige manier waarop je die arrogantie de nek om kunt draaien is om staande de vergadering je aandelen via je mobiele telefoon te verkopen. Iedereen tegelijk. Je laat je toch niet zo behandelen. Dat zal ze leren. Hoewel, die Hazelhoff is zo zelfingenomen, die heeft zo’n plaat voor zijn kop, die leert van niemand meer wat. We moeten tot 2002 wachten tot hij definitief oprot bij de kabelboeren in Haaksbergen. Tenzij zijn chauffeur voor die tijd onvoorzichtig is. Ik heb de Indonesische studenten via een e-mail gevraagd om als ze met Soeharto klaar zijn nog wat panden met een groen-geel logo in Nederland bij te werken.