Hans Katsman moet lef tonen

Nummer 28 – 1998

Een ijdeltuit, sneerde de Volkskrant paginabreed in een analyse over de tegenvallende resultaten van de afgelopen jaren. En de regionale krant trommelde van ellende de vroegere directeur/eigenaar van Flexovit op. Die mocht uitvoerig vertellen wat er allemaal is misgegaan sinds zijn vertrek. Niemand had tot voor kort het lef om Hans Katsman hardop te bekritiseren. Nu een overname door Diamand Tools onvermijdelijk lijkt, komen de ratten uit hun holen. Hooliganisme op de golfbaan.

Hans Katsman is nu bijna tien jaar de baas van slijpschijvenfabrikant Flexovit in Deventer. Hij heeft geld en laat dat erg opzichtig rollen. Voor hem is ondernemen wonen en werken. Om de wereld van Peter Stuyvesant. Mooie (en vooral dure) vrouwen, opzichtige Italiaanse maatpakken en de grootste Mercedes. Een multinational wilde hij bouwen, een duizendjarig rijk in de gereedschappensector. Een tikkeltje geaffecteerd praatte hij voortdurend over vijanden als hij concurrenten bedoelde. Faillissementen van andere bedrijven beschouwde hij als de Endlösung. Met het openen van vestigingen overal ter wereld creëerde hij Lebensraum voor zijn bedrijf. Grootheidswaanzin met slijpschijven.

De Raad van Commissarissen vond alles goed. Achter zijn brallerige teksten staan ze nog steeds. Daarin onderscheidt deze raad zich overigens nauwelijks van andere raden. Hielenlikkers. Lieten zich inpakken als een goedkoop Sinterklaascadeautje.

Niks vergaderingen in een achteraf zaaltje met een broodje kaas en een glas melk. Ze gingen met zijn allen naar Alaska. Niemand vroeg of dat allemaal wel verantwoord was. In Alaska werd in een vijfsterren hotel in een paar minuten vastgesteld dat Katsman goed bezig was, hij kreeg elk jaar weer alle ruimte voor zijn Totale Krieg. En daarna stond het jagen op ijsberen op het programma.

Een afschuwelijk groot deel van de winst ging altijd naar de aandeelhouders. Zoals naar Katsman die 11,5 procent van de aandelen bezit. Tijdens de aandeelhoudersvergaderingen heb ik nooit gekanker gehoord. De monden zaten vol met de buitengewoon dure liflafjes die Katsman traditioneel liet aanrukken. Voor een goede zaak was hij niet te beroerd desnoods journalisten thuis of op het werk te bezoeken.

Ik ken veel ondernemers als Hans Katsman met een gat in de hand, ik heb gelukkig niet de ondernemers in de kost die zich met als Hans Katman buitenhuis een slag in de rondte neuken. En als alle ondernemers die, zoals Hans Katman, hun Raad van Commissarissen in hun zak steken, mijn vrienden zouden zijn, dan zou ik met mijn verjaardag een knap zaaltje moeten afhuren.

Hans Katman moet nu ook het gore, decadente lef tonen zoals hij altijd heeft gedaan. Aftreden of aanvallen. Desnoods zelfmoord. Niet onderduiken.