Het aandeel Saxion in het leven van Martijn Bast

In het kort

Naam: Martijn Bast
Studie: Small Business
Afgestudeerd: 2000
Werkt nu als commercieel bij het bedrijf Peoplefirst dat van hem en zijn vrouw Monique is.

Zelden iemand gesproken die met zoveel plezier terug denkt aan zijn tijd op Saxion als Martijn Bast (37). Hij ontmoette er zijn vrouw annex zakenpartner Monique Kuster (39) die Economisch Linguïstisch studeerde. Toen zij bij een projectinrichter werkte en hij Small Business studeerde, kreeg hij het idee voor hun bedrijf Peoplefirst.

Bast schreef het ondernemersplan en studeerde daar ook op af. Tien jaar na de oprichting is Peoplefirst een succesvol bedrijf dat letterlijk zijn gelijke niet kent – in Nederland en daarbuiten. Het had allemaal heel anders kunnen lopen. Want Martijn komt uit Ermelo. Zijn ouders hadden een instelling voor mensen met een verstandelijk handicap, eerst in Ermelo, later in Hardenberg. “Ik wilde iets met de zorg doen, dat had ik van huis uit mee gekregen.” In Enschede ontmoette hij Theodor van der Velde [directeur Kenniscentrum Innovatie en Ondernemerschap, red.] met wie hij tot op de dag van vandaag een klik voelt. “Ik dacht meteen: hier kan ik mijn ei kwijt.” Nadat hij ook een kijkje had genomen bij Small Business in Leewarden (‘te stijf’) besloot hij in het oosten te gaan studeren. “Ik ging in Enschede op kamers wonen met de gedachte: hier houdt het spoor op, hier houdt de snelweg op, hier is helemaal niks behalve een goede hogeschool. Studeren en na vier jaar weer snel weg.” Maar Martijn deed wel iets meer dan studeren. Hij werd bestuurslid van HOI (Hogeschool Organisatie Introductie) en nam in 1999 de voorzittershamer over van, inderdaad, Monique Kuster. In de herinnering van Martijn sloeg de vonk pas later, ergens in 2000 over.

Alles onder één dak

Het idee voor Peoplefirst komt uit de koker van Monique die voor een projectinrichter stoelen, tafels en kantoorartikelen verkocht en constateerde dat er weinig of geen bedrijven waren die zich richtten op alles wat met de werkplek te maken heeft. Er zijn natuurlijk projectinrichters en arbodiensten, maar er is niet één bedrijf met alles onder één dak. Peoplefirst was het eerste en is vooralsnog het enige: “Wij doen werkplekonderzoek en geven voorlichting en training. We leveren ook producten om de werkplek arbotechnisch goed in te richten, met een arm voor het beeldscherm, een aangepast toetsenbord, een aangepaste stoel, verlichting, dat soort zaken.” De derde poot is de facilitaire ondersteuning, bedrijven adviseren hoe een kantoorruimte optimaal kan worden benut. Het is een handel die redelijk crisisbestendig is. Anderzijds kunnen negen van de tien werknemers goed uit de voeten met standaard meubilair. Peoplefirst is tien jaar na dato, ook tot verbazing van Bast, nog steeds het enige bedrijf in Nederland dat zo werkt. “Veel bedrijven willen een prijsvergelijking kunnen maken. Tja, dat is dus lastig.” Vanuit Enschede bedient hij heel Nederland. “Ik rijd zo’n 130.000 kilometer per jaar.” Zelfs bedrijven in België en Duitsland roepen zijn hulp in.

Hufterproof

De focus van Peoplefirst ligt op mensen die met een beeldscherm werken. “Dat zijn niet alleen mensen op een kantoor. Tegenwoordig is dat ook de brandweer, de marine, je kan het zo gek niet bedenken.” Dan stokt het gesprek. Martijn wil op een paar voor de hand liggende vragen – hoeveel mensen heb je in dienst, wat is je omzet, et cetera – absoluut geen antwoord geven. Ja, dat het bedrijf voor vijftig procent van hem en voor vijftig procent van zijn vrouw is. Maar zelfs het aantal fte’s is zo ongeveer staatsgeheim. “Dat willen de klanten niet, dat hebben ze contractueel zelfs met ons afgesproken.” Informatie opzoeken bij het Handelsregister van de Kamer van Koophandel heeft ook geen zin want het bedrijf is ingeschreven als VOF (Vennootschap onder Firma) en die zijn dat niet verplicht. Maar Peoplefirst heeft toch ook behoefte aan publiciteit, zou je zeggen. Nou, ook eigenlijk niet, want het bedrijf is, zoals gezegd, uniek in Nederland en krijgt aan de lopende band klanten via mond-totmondreclame. Hoewel op internet, met uitzondering van hun eigen website, niet veel te vinden is, is wel bekend dat Peoplefirst specialist is op het gebied van beeldschermen. In Zweden vonden ze een bedrijf dat op aanvraag ‘hufterproof’ beeldschermen levert. Je kunt er uit afleiden dat de klanten van Peoplefirst op zware werkomstandigheden voorbereid willen zijn. Wat Martijn wel wil vertellen, is dat aan dat beeldscherm ook stevige armen moeten zitten. “Die waren niet te vinden en toen hebben we ze zelf maar ontwikkeld.” Als je unieke producten hebt, volgt de ene klant na de andere. Daarom is het bedrijf minder crisisgevoelig. “We hebben een paar klanten met duizenden werknemers. Onze beeldschermen met bevestiging gaan de hele wereld over.”

Persoonlijke aanpak

Het idee voor het bedrijf kwam van Monique, zijn voorganger bij HOI. Martijn grijnst: “Monique is gewoon het hart van het bedrijf. Monique is de ondernemer. Je zit met de verkeerde aan tafel. Monique is de baas, zonder haar goedkeuring gebeurt er hier helemaal niks. Ze doet de financiën, personeel, inkoop, ze doet de hele projectbegeleiding van a tot z.” Monique is de algemeen directeur, Martijn de commercieel directeur. “Zij doet ook een belangrijk deel van de productontwikkeling. Ik ga daar dan mee de boer op om te kijken of er markt voor is. En als er geen markt is, creëren we hem.” Martijn kijkt met plezier terug op zijn opleiding. “Ik heb daar een hoop geleerd. Zaken waar ik bij wijze van spreken nu nog plezier van heb. Ik heb nog heel regelmatig contact met Saxion, maar dat komt ook omdat het een klant van ons is.” Een goede opleiding, een ondernemende creatieve vrouw, een uniek product. Maar waar Peoplefirst ook om bekend staat is de persoonlijke aanpak. “Als we een nieuwe klant hebben, gaan Monique en ik er altijd eerst samen naar toe om te vertellen wie we zijn en wat we kunnen bieden.” Als eenmaal een goede relatie is ontstaan, leeft Peoplefirst mee met verjaardagen, huwelijken of als de hond overlijdt. Ja, commercieel is het misschien slim, maar dat is niet de reden dat we het doen.”