Herman Wessels ook ondernemer in de strijd tegen zijn ziekte

‘Ik leef nog steeds dankzij God’

Herman Wessels, voordat kanker zijn gestel aantaste. Hij pakt zijn ziekte als een ondernemer aan. “Die Zwitserse professor keek naar de foto’s en maakte een soort bestek: dat gaan we zo en zo doen. Dik zei later, ‘hij sprak als een aannemer’.”

Ondernemer en oud-voorzitter van FC Twente Herman Wessels (52) vecht al langer dan twee jaar tegen kanker. In het programma Ochtendhumeur van Radio Oost vertelde Wessels over de pijn, de strijd. Met die aantekening dat het beslist geen afscheidsinterview was. Dit verhaal is gemaakt op basis van dat gesprek.

Aan het begin van de zomer van 2004 vond zijn vrouw een bobbel onder zijn linkerarm. Hij voelde zich absoluut niet ziek. “Ik heb mijn huisarts gebeld en die adviseerde een echo te laten maken. Diezelfde middag voelde ik dat het verkeerd zat.” Wessels toog naar Amsterdam, naar het VU-ziekenhuis waar hem weinig kans op genezing werd voorspeld. “De manier waarop de oncoloog zei ‘we moeten overleggen of we überhaupt kunnen opereren, of dat we een manier zoeken om u zonder pijn naar het einde te begeleiden’. Wessels had net een feest georganiseerd (twee weken later) voor zijn 50ste verjaardag.

Ondernemersgezin

Herman Wessels legde zich er niet bij neer. “Ik kom uit een ondernemersgezin. In het programma Ochtendhumeur was een paar jaar geleden te gast Freddie Nijhof van Nijhof-Wassink. Die vertelde over de dood van zijn vrouw Agnes, ook aan kanker, dezelfde soort kanker als dat ik heb. Ik heb hem gebeld en gevraagd waar hij de beste indruk heeft opgedaan. Hij noemde de naam van een Zwitserse professor.” Saillant detail is dat de Amsterdamse dokter Wessels eerder adviseerde vooral niet op de alternatieve tour naar Zwitserland te gaan. “Dat kost u alleen maar veel geld en het lost niets op. Nee, ik heb die man niet verteld hoe ik er financieel voor sta.” Met zijn vrouw Jannie en broer Dik toog Wessels naar de door Nijhof geadviseerde professor. “Ik zeg misschien wat geks, maar die man keek naar de foto’s en maakte een soort bestek: dat gaan we zo en zo doen. Dik zei later, ‘hij sprak als een aannemer’.” En die taal verstaan de Wessels als geen ander. Bestraling was in het geval van Herman Wessels geen optie en leidde tot nu toe ook toe tot een goede kwaliteit van leven waar juist veel mensen die chemo-kuren ondergaan, juist over klagen.

God

“ Ik heb vroeger wel eens gedacht als je door de dokter ten dode bent opgeschreven, dat ik gek zou worden, tegen de muren zou opkruipen. Maar na een paar dagen kwam er een soort rust over me; ik ging de wereld heel anders bekijken. In mijn beleving is er maar één die bepaalt wanneer ik ga.” Wessels heeft de Amsterdamse arts niet meer gebeld, ook niet om te zeggen dat hij nog steeds leeft. Maar was het niet die Zwitserse professor die zijn leven minimaal met twee jaar heeft verlengd? Dat ziet Wessels anders: “Ik leef nog steeds dankzij God, jij leeft ook dankzij God.” Maar als u niet naar Zwitserland was gegaan? “God heeft mij die weg gestuurd. Ik leef nu al langer dan twee jaar zonder dat ik een dag verdriet heb gehad. Ik heb altijd plezier, ondanks de vele zware operaties die ik ondergaan heb.” Er zijn inmiddels diverse tumoren verwijderd en hij kreeg nota bene ook een hartaanval net toen hij in het ziekenhuis lag. “Ik zie daar Gods hand in, ik lag op die brancard, ik had al een infuus. De artsen zeiden later dat als er niet direct was ingrepen ik nog hooguit enkele minuten had geleefd.” Dan kom je van geluk nog eens onder de tram. Wessels kan er om lachen. God heeft het dus blijkbaar erg goed voor met Herman Wessels; is hij nooit verbaasd in dat kader over alle mondiale ellende? “Ik heb me vaak afgevraagd waaraan ik het allemaal te danken heb. Mijn leven is echt niet beter dan van andere mensen. Ik ben heel dankbaar dat God mij nog die extra tijd heeft gegund.”

Geld

Herman Wessels hoeft (zoals gezegd) niet op een paar centen te kijken. “Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dankzij mijn geld langer in leven ben gebleven. Voor God is er geen verschil tussen mensen met en zonder geld.” Anderen komen op wachtlijsten te staan, u zit de volgende dag bij de chirurg. “Als jij een chirurg persoonlijk kent en jouw dochtertje is ernstig ziek dan zou je geen goede vader zijn als jij niet probeert voor jouw dochtertje het beste er uit te halen.”

‘Mijn leven is echt niet beter dan van andere mensen, ik ben heel dankbaar dat God mij nog die extra tijd heeft gegund’

De ziekte heeft een enorme weerslag op zijn leven, op zijn omgeving. Vier bijna-doodervaringen hakken er in. Zoals het moment dat een grote hersentumor werd gevonden. “De artsen adviseerden op korte termijn te praten en afscheid te nemen, want de tumor zat dicht bij de hersens waar de spraak geregeld wordt en waar het karakter zit, als ik het zo kan noemen. Dat heeft echt een enorme impact.” De tumor is in Hannover ‘aangepakt’. “Ik word er niet mismoedig van, ik geef niemand de schuld. Ik heb nog geen moment in die twee jaar gedacht ‘wat doet God nu met me’, dit is de zoveelste keer.”

Kwaliteit van leven

Youp van ‘t Hek predikt dat je moet leven alsof het je laatste dag is. Hoe is dat echt? “Ik leef absoluut niet alsof vandaag mijn laatste dag is. Mijn tijd is pas als Gods tijd daar is.” Het afscheid nemen is zwaar, maar ook weer niet. “Wij komen elkaar weer tegen in een volgend leven wat een eeuwigheid is. Is het nu zo belangrijk of ik 50, 70 of 90 jaar word?” Waar Wessels wel veel waarde aan hecht is aan de kwaliteit van leven in de resterende tijd die hem rest. Hij kan op dit moment geen auto rijden. Hij kan niet meer alleen even een rondje maken met de hond. Op zich niet zo heel erg, “maar voor iemand als ik die heel erg mobiel was wel een flinke stap achteruit.” Euthanasie op het moment dat u met veel pijn in bed ligt? “Ik zou nooit zeggen ‘maak er maar een einde aan’. Maar het is in mijn geval ook niet nodig veel pijn te leiden, ze geven dan morfine.” Er zitten natuurlijk weer nieuwe tumoren, ze groeien sneller dan vroeger. In zijn lichaam, in zijn hoofd. “Aan de voorkant van mijn hoofd zit weer een nieuwe tumor.”

Gezin

Zijn dochter heeft haar bruiloft met een paar maanden vervroegd. En toeval of niet, Wessels kreeg op de dag voordat het huwelijk oorspronkelijk zou worden voltrokken (8 september) een epilepsieaanval. Voor zijn omgeving (vrouw en drie kinderen) is zijn ziekte natuurlijk ook heel zwaar. “Ja, ik denk dat zij het moeilijker hebben dan ik Natuurlijk praat je daar met hen over.” Hij wordt pas emotioneel als het gaat over mogelijk kleinkinderen die hij wel of niet zal meemaken. “Het is een stille wens van me dat ik nog meemaak dat ik opa word. Ik zie mijn broer met kleinkinderen ?tastisch vinden.” Waar anderen ineens door een ongeval van het ene op het andere moment wegvallen, heeft Wessels veel kunnen regelen. “Ik wil dolgraag dat mijn kinderen met beide benen op de grond blijven staan. Ze hebben rijke ouders, maar je hebt medemensen om je heen en laat dat ook zien. Over dat soort zaken praat ik veel met hen.” Want natuurlijk is Herman Wessels door de ziekte ook als mens veranderd, zegt hij eerlijk. Natuurlijk gaf hij altijd al veel aan goede doelen. Maar dat deed een directeur in opdracht van hem, die liet hem vier A4-tjes vol goede doelen zien waaraan geld was overgemaakt. Een soort afkoop. “Dat was het ook.” Nu heeft Wessels via een stichting die mede door zijn kinderen wordt beheerd, dit goed kunnen regelen.