André van Duin is zijn eigen bedrijf

‘Succes, omdat de mensen vroeger weinig gewend waren’

Gek doen, mensen vermaken, dat is het werk van Adrianus Marinus Kyvon, beter bekend als André van Duin. Een man die schijnbaar alles kan, van grote theaterproducties tot bioscoopfilms, van talkshows tot spelletjesprogramma’s. Voor het eerst van zijn leven gaf hij een lezing, in Zwolle, in de Koperen Hoogte van Hennie van der Most, voor een grote groep succesvolle ondernemers. Althans een lezing stond gepland, maar Van Duin wilde graag een gesprek met de zaal. Hij leerde zich kennen als en man die bijna belachelijk bescheiden is. “Ik heb er nooit zo over nagedacht dat ik misschien ook een beetje ondernemer ben.”

“ Ik heb geen bedrijf. Ik bén het bedrijf, samen met mijn manager Ilonka Kröner. Als ik een been breek, ligt het werk een tijd stil. Als ik dood ga, zal het bedrijf André van Duin Produkties BV waarschijnlijk wel verdwijnen.” Hij is in de afgelopen jaren langzaam maar zeker financieel onafhankelijk geworden langzaam (hij loopt zich warm voor de Quote500). Rond Van Duin geen schandaalverhalen over zakkenvullende managers. “Bij mijn weten ben ik nog nooit bedonderd. Ik betaal mensen ook altijd vaste honoraria. Ik heb altijd fijne mensen om me heen gehad die het beste met mij voor hadden. Misschien komt dat omdat ik zelf ook zacht en aardig ben,” grijnst hij. Van Duin zegt geen druk te voelen als er een productie loopt waar tientallen, honderden mensen van afhankelijk zijn. “Iedereen wordt ingehuurd, bijna alles wordt door anderen geregeld.” Van licht en geluid, tot decors, ballet en noem maar op, overal zit het bedrijf van Van den Ende achter. En als het licht niet helemaal goed hangt, of anders iets niet helemaal naar wens verloopt, krijg je Van Duin ook niet gek. “Ach, het is juist wel aardig als het een keer niet loopt, zoals gepland. Het pand moet niet instorten natuurlijk, maar fouten maken het soms wel leuker.” Bekend is juist dat Van Duin in zijn shows soms de boel bewust in het honderd laat lopen om het spannender te maken.

Rolling Stones

Zijn komisch talent is in zijn eerste jaren vooral zijn bescherming tegen pesterijen. Hij is vaak het onderwerp vanwege zijn rode kuif. Hij voelt al heel snel dat hij de lach aan zijn kont heeft hangen, zoals dat in het jargon heet. En hij weet wat hij wil als hij tijdens personeelsavonden van de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (waar zijn vader werkte als jongste bediende) Johnny Kraaykamp en Rita Corita ziet optreden.

‘Bij mijn weten ben ik nog nooit bedonderd, ik heb altijd fijne mensen om me heen gehad die het beste met mij voor hadden’

Hij schrijft zijn vingers blauw aan sollicitatiebrieven in die periode als tiener. De AVRO komt de eer toe hem te hebben laten debuteren in het radioprogramma Mignon. En als hij met een bandparodie de talentenjacht ‘Nieuwe Oogst’ wint, is zijn kostje gekocht. Hij treedt in die periode in veel tv-programma’s op (zoals van Rudi Carrell, Willy Albert, Oebele, Snip en Snap) en hij staat zelfs in het voorprogramma van het roemruchte optreden van de Rolling Stones in het Kurhaus in Scheveningen. In 1969 (op 22-jarige leeftijd) begint hij met zijn eerste van de tot nu toe veertien theaterrevues. “Ik houd niet zo van feestjes en partijen. Ik ben gewoon het liefste thuis, ik hoef ook niet ver op vakantie. Maar toen ik in 2004 veertig jaar in het vak zat, wilde iedereen dat ik daar wat aan zou doen. Ik dacht eerst aan een kleine theatertournee, maar als je Van den Ende kent, weet je dat er meteen honderd voorstellingen in grote zalen worden geboekt.”

‘Weinig gewend’

Zijn succes waarvoor de basis werd gelegd in de jaren zestig en zeventig is volgens hem grotendeels te danken aan het feit dat er nog maar twee, later drie zenders waren en dat mensen minder naar het buitenland reisden dan nu en dan zeker geen buitenlandse theaters bezochten. “Dat deden wij wel en dan kopieerden we sketches en deden heel veel ideeën op.” In november volgend jaar staat er weer een nieuwe theatertour op stapel. Hij is er nog niet druk mee. “Ik schrijf links en rechts wat op en dan gaan we oefenen en dan moet het programma echt opgebouwd worden. Dat doe ik in het theater, niet achter mijn bureau.” Er wordt behoorlijk wat ‘gerecycled’ door artiesten. “Ook door mij, dan doe ik een sketch net even wat anders.” En ook tot zijn verbazing zijn nieuwe generaties hem ook leuk gaan vinden. “In de zalen zit-ten niet alleen opa’s en oma’s, maar ook hun kinderen met kleine kinderen.” Over zijn drie bioscoopfilms (Pretfilm, Ik ben Joep Meloen, De Boezemvriend) heeft hij zijn bedenkingen. “De mensen waren in die tijd nog weinig gewend, daar kun je nu niet meer mee aankomen.”

Engagement

Zijn allerbeste aangever vindt hijzelf Frans van Dusschoten. “Hij zag mij vaker dan zijn vrouw, maar privé hadden we niets.” Ron Brandsteder is meer een aangever met een eigen ego. “Rons liefde voor het vrouwelijk schoon is algemeen bekend en ook dat hij graag een drankje drinkt. Daar kan ik dan grappen over maken die hij van anderen niet zou accepteren.” Maar dat zijn dan ook de enige geëngageerde grappen, als ze dat al zijn. Verwacht van Van Duin geen statements over milieu, politiek of andere maatschappelijke zaken. “Ik heb me wel samen met Prins Bernard ingezet voor het Wereld Natuurfonds. Maar politieke grappen verwachten de mensen niet van mij, zouden ze ook niet accepteren, denk ik.” Terwijl hij zelf graag en veel voorstellingen van collega’s bezoekt en Youp, Hans Teeuwen en Theo Maassen (toch niet de meest subtiele cabaretiers) als zijn favorieten noemt. In 1972 werd hij ontslagen bij Radio Noordzee omdat hij in de Dik-Voor-Mekaar-Show de zogenaamde hond John (een verwijzing naar directeur John de Mol sr.) een vals kreng noemt. Van Duin noemt het gewoon een grap zonder dubbele bodem.

Deze periode zit hij vooral in de studio, te monteren voor Animal Crackers. En dat is iets wat Van Duin misschien wel het allerleukste vindt om te doen. “Het kost meer dan het opbrengt, en het vreet tijd, elk videobeeldje moet apart gemonteerd worden.” Stel dat hij geen succesvolle komiek was geworden. “Dan denk ik dat ik in de ICT terecht was gekomen,” vermoedt hij.