Topman VNO-NCW Wientjes heeft een missie:

Ondernemerschap terugbrengen

Bernard Wientjes, VNO-NCWvoorman voor een lezing bij businessclub De Koperen Hoogte in Zwolle.
Bij zijn aantreden werd hij direct bekend bij het grote publiek dankzij de opening van de Telegraaf. De nieuwe VNO-NCW-voorzitter pleitte daarin voor verhoging van de AOW tot 67 jaar. En werknemers zouden ‘zonder al te veel poespas’ moeten kunnen worden ontslagen. Toch is Bernard Wientjes uit Ommen niet die keiharde ondernemer zonder oog voor anderen. Hij is anders dan zijn voorgangers Hans Blankert, Cees van Lede en Alexander Rinnoy Kan. Hij heeft wel met zijn poten in het bluswater gestaan. En dat spreekt in die kringen aan. Zoals een vakbondsbestuurder bij zijn achterban op waardering kan rekenen als hij weet wat het is om met een pakje brood naar de fabriek te gaan.

Bernard Wientjes (62) had volgens de profielschets (een vrouw, niet ouder dan 55 jaar) nooit voorzitter van VNO-NCW kunnen worden. Maar dat hij dat toch werd, lag toch eigenlijk wel in de lijn der verwachting. Want de werkgeversclub was na al die jaren toch aan iemand toe die spreekt zonder aardappel in de keel, die klip en klaar weet te zeggen waar het op staat, maar ook ervaring heeft aan de onderhandelingstafel. Van 1999 tot 2004 was hij voorzitter van de werkgeversorganisatie AWVN. Tijdens een lezing in Zwolle bij businessclub De Koperen Hoogte valt op dat hij spreekt zonder spiekbriefjes. Zijn speechschrijver Jan Klaver laat (bijna spijtig) weten dat hij over alle onderwerpen stukken tekst heeft aangeleverd, maar dat Wientjes altijd zijn eigen verhaal vertelt. En onderhoudend, realistisch. In interviews komt hij over als een geblokte man die desnoods door deuren gaat om het ondernemersbelang in Den haag te verdedigen. ‘Media trekken het niet uit zijn verband maar publiceren alleen wat hun opvalt, zoals die AOW, dat ontslagrecht en mijn boosheid over het miljard aan extra kosten dat de invoering van het stelstel aan werkgevers kost. Ondanks dat het kabinet had beloofd dat kostenneutraal te doen.’

VDL

Wientjes (Amsterdam, 19 mei 1943) is verknocht aan Ommen, maar laat zich daar zelden zien op de golfbaan. Hij is sowieso geen man die feesten en partijen afloopt. Vaker zit hij in Den Haag waar hij op loopafstand van zijn werkplek in de Malietoren een appartement heeft. Zijn vader had een handelsonderneming in kunststof halffabrikaten. In 1961 werd het bedrijf verplaatst naar Roden. Onder leiding van Wientjes groeide het bedrijf uit tot een specialist in de toelevering van hoogwaardige kunststofdelen voor de auto-, vliegtuig- en medische industrie. Later werd het (dochter)bedrijf (Ucosan) vooral bekend dankzij de productie van kunststof badkuipen (overgenomen door het Duitse Villeroy & Boch). Het kunststoffenbedrijf (dat onder meer de rode brievenbus maakt en de kunststof schaatsen van Zandstra) is onlangs verkocht aan VDL. Als VNO-topman mag je geen belangen hebben in een bedrijf, de ‘gedwongen’ verkoop kwam Wientjes wellicht ook wel goed uit, want zijn zonen hadden geen van beiden interesse in een overname.

Vergunningen

Twee dingen vallen op bij het bedrijf van Wientjes. Hij is nooit verhuisd naar het veel goedkopere vroegere Oostblok. En verder de sociale visie van het bedrijf. Al in 1995 werd de bedrijfstijd gekoppeld aan arbeidsduurverkorting: het leverde vier werkdagen van negen uur op. Verder is het sociaal fonds bekend waar werknemers een beroep op konden doen als medische kosten niet door de verzekering werden gedekt. Bernard Wientjes is de badkuipman (zoals FNV-voorman De Waal hem ooit begroette) met het hart op de tong. Of het nu over arbeidsproductiviteit gaat, ontslagrecht of over zaken die in zijn kringen gevoelig liggen zoals exorbitante salarissen, vertrekpremies en alle aandacht voor de aandeelhouders. Hij ziet als zijn missie de komende jaren om het ondernemerschap in Nederland terug te brengen. ‘Eén bezoekje aan de Kamer van Koophandel ontneemt je alle goede bedoelingen. Al die regels, vergunningen’.