Proces-engineer Menno Huizinga is ober in Vancouver

Voor de liefde naar Canada

Menno Huizinga (24) leeft vooralsnog het leven zoals we ons dat voorstelden toen we zelf jong waren. Maar na de studie zochten de meesten een baan, een partner, een huisje met een boompje en veelal volgde nageslacht. En bleef het reizen, avonturen beleven, de wereld veroveren en nieuwe mensen ontmoeten beperkt tot de dagdromen boven de volle luier of de volle agenda.

Hij heeft het niet van een vreemde, zijn vader heeft bijvoorbeeld in Indonesië en Afrika gewoond, zijn zus werkt momenteel als lerares in Honduras. Na enkele jaren zwerven, komt hij in april terug naar Nederland. Maar eerst wil hij
de Spelen in Vancouver, waar hij nu met zijn Canadese vriendin Alison woont, meemaken. Maar of dat definitief is…
Het begon allemaal niet zo heel erg spannend, integendeel eigenlijk. Huizinga deed in zijn woonplaats Almelo de havo aan het Erasmus College. Daarna ging hij milieukunde studeren op Saxion Deventer. “Ik vond biologie, natuurkunde, scheikunde en wiskunde leuke vakken.” Na een paar maanden wist hij het: verkeerde keuze. “Het was toch iets te veel vogelgeluiden herkennen en plantensoorten bij de Latijnse namen uit het hoofd leren.” Een studieloopbaanadviseur bracht uitkomst. “Ik heb een heel brede interesse en dat zou het beste tot uiting komen in technische bedrijfskunde. Ik wilde de techniek niet helemaal loslaten, maar ik vond de managementkant eigenlijk ook wel leuk.”

Filmscript

In het derde jaar van de opleiding ging hij stagelopen in China. “Via datzelfde stagebedrijf heb ik later een afstudeerplek in Maleisië gekregen.” In de periode tussen China en Maleisië is hij begonnen met de pre-master International Business als minor van zijn opleiding technische bedrijfskunde. En toen weer terug naar Maleisië om af te studeren. “Daarna heb ik nog drie maanden rondgereisd met de rugzak door Indonesië; ik kwam uiteindelijk in Cambodja terecht.” Daar nam hij ergens in een uithoek van het land de bus (het lijkt een filmscript te worden), zat op het bankje naast een mooie Canadese vrouw, de bus kreeg pech in de rimboe en ’s avonds laat werden de passagiers in een klein dorpje bij een hotel gedropt. En als man droom je ervan: “We belandden beiden op dezelfde hotelkamer.” Dat was niet vervelend, erkent Huizinga grijnzend. De liefde bloeide op. “En we hebben samen nog 3,5 week gereisd.” Op een bepaald moment waren echt alle spaarcenten er doorheen en ging hij terug naar Nederland, waar hij tenslotte ook zijn onderzoek (weliswaar al wel goedgekeurd) nog moest presenteren.

Samen oud worden

Het gewone Hollandse leven lonkte toen hij een baan kreeg bij Sensata in Almelo. Sensata is één van de bedrijven die uit de brokstukken van Texas Instruments is opgebloeid. “Ik werkte daar als proces-engineer. Daar was ik met een team verantwoordelijk voor het productieproces van druksensoren, van ESP-systemen in auto’s. Zo’n systeem balanceert de remdruk van elke afzonderlijke rem, die bepaalt hoeveel druk er op welk wiel moet komen, zodat je een bocht zelfs remmend zonder problemen doorkomt.” De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Huizinga het best naar zijn zin had in het ‘9 tot 5’-leventje. Maar Amerikanen willen (financieel) altijd meer. En als het (vereiste) rendement (van minstens 15 procent) tegenvalt en de economie ook niet echt zijn best meer doet, zetten ze zonder scrupules werknemers (in dit geval zestig, onder wie Menno) op straat. Hij was voornemens na de zomer van 2008 weer een paar weken naar Canada te gaan om zijn liefde die hij in die tijd via mail en skype wel kon horen, zien en lezen, maar niet kon ruiken en voelen. Sensata had ook gezorgd voor nieuwe spaarcenten en Menno en Alison (die haar baan eigenlijk niet zo leuk vond) spraken af… op het vliegveld van Rio de Janeiro in Brazilië. “Mijn vlucht kwam anderhalf uur eerder aan… en toen kwam ze de gate uitlopen.” En Menno had weer hetzelfde gevoel als in de bus in Cambodja: “Met haar wil ik wel oud worden.” Vijf maanden trokken ze door Zuid-Amerika, ze zagen de zon opkomen in Brazilië, Argentinië, Chili, Bolivia, Peru, Equator, Colombia, Panama. En nergens gedonder. “We zijn een keer beroofd, we zijn wat foto’s kwijtgeraakt.” In Chili wist Menno: ”Dit meisje is zo leuk, ik wil ook bij haar zijn na deze reis.”

Het is zo makkelijk om een keer in het buitenland te werken

Naar Nederland

Hij informeerde zijn ouders, die weten wat voor een vlees ze in de kuip hebben en zij vroegen vanuit Nederland een werkvisum aan voor hun zoon. “Een heel pakket formulieren invullen, foto’s maken, kopieën daarvan en een aanvraag voor bewijs van goed gedrag.” Canada gaf hem een werkvisum voor een jaar. Maar hij kon geen passend werk vinden bij zijn opleiding (“alle bedrijven vinden een werkvergunning voor een jaar een risico”) en ging daarom aan de slag bij een Nederlander die daar een tuincentrum heeft. Ze trokken in bij de moeder van Alison. Maar hoe mooi zij ook op Vancouver Island aan het water woont, het stel wilde een eigen appartement in Vancouver, misschien wel de mooiste stad ter wereld. Er is een kansje dat hij per 1 mei een permanente werkvergunning krijgt, maar ze hebben inmiddels al besloten in april naar Nederland te komen. “We willen graag met de Olympische Spelen in Canada zijn. Op dit moment werk ik als assistent-bedrijfsleider annex ober bij een Grieks restaurant.” Alison vindt het leuk om naar Nederland te komen, zegt Menno. “Ze werkt op de internationale studentenafdeling van Vancouver Community College.”

Geweldige ervaring

Vancouver ligt aan de westkust van Canada. Het is anderhalve dag rijden vanaf San Francisco. Een stad van pakweg 2,5 miljoen inwoners, terwijl er circa honderdvijftig jaar geleden hooguit een paar Indianen woonden. Vancouver, een
betrekkelijk nieuwe stad, is zeer gewild om te wonen voor de cultuur en de natuur. “Ik woon honderd meter van het strand, maar ook twintig minuten van de skipiste.” “Tijdens de Spelen worden natuurlijk sportevenementen gehouden, in de stad overal muziek, dans, theater. Ja, dat willen we graag meemaken.” Heb je Alison wel goed voorbereid op Nederland, vraag ik voorzichtig, op dit koude kikkerlandje met al zijn vooroordelen, waar veel mensen vooral denken dat ze goed Engels spreken… “Het is voor haar een geweldige ervaring. Ik heb dat ook meegemaakt. Ik geniet elke dag van het feit dat alles anders is.” Menno heeft alvast links en rechts wat contacten gelegd om een baan te zoeken. Hij is niet bang dat het niet lukt. “Weinig mensen realiseren zich hoe gemakkelijk het is om een keer in het buitenland te wonen en te werken. Oké, mijn werk nu past niet heel goed bij mijn wensen en opleiding. Maar daartegenover staat dat je zo veel ervaring opdoet. Ik merk het tijdens sollicitatiegesprekken, als mensen mijn cv lezen, heb je meteen een leuk gesprek over de landen waar ik gewerkt heb. Het zegt ook iets over je persoonlijkheid denk ik, dat je lef hebt en het onbekende niet schuwt.”