Het beleid van De Geus is de prijs die we betalen voor het geknoei in de afgelopen jaren

Ik begrijp de emotionele taal van het CNV over het kabinetsbeleid zoals dat afgelopen week gepresenteerd is. Toevallig ken ik minister De Geus vrij goed en ik herinner me hem niet als de man die het beleid van ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’ predikt, zoals het nu klinkt, maar hij zal zijn rol wel spelen.

Het beleid van De Geus is de prijs die we betalen voor het geknoei in de afgelopen jaren. Ik heb me toentertijd vaak op deze plaats afgevraagd waarom we geld terugkregen van de overheid, het was het gouden decennium, bijna iedereen verdiende zich klem. Het geld was bovendien al geïnd. Waarom werd er dan toen geen beleid gemaakt? Het was het geld waarmee Kok en zijn kornuiten de verloedering van het onderwijs, de infrastructuur en de zorg hadden kunnen tegengaan. Maar ja, dat vergt inzicht, visie, ideeën – beleid dus.

Nederland is in de afgelopen twintig jaar ongeveer twee keer zo rijk geworden. Gemiddeld. Maar rijkdom maakt lui, zoals een paar honderd jaar geleden onze voorouders ineens via de windhandel in tulpen dachten slapend rijk te worden.

Ik schrok ontzettend toen afgelopen vrijdagavond in het theater Concordia te Enschede ineens een halve gek het toneel opstormde toen ik Jan Marijnissen interviewde. Het liep gelukkig allemaal met een sisser af.

Ik zag afgelopen dinsdag trut Trix weer met haar gore accentje. Zij met die nagemaakte bende en haar corrupte familie die zich als het zo uitkomt ook door criminelen laat naaien. Zoek het uit.

Ik was deze week eigenlijk alleen ontroerd toen mijn dochtertje huilend thuis kwam. Zij heeft een schooltuintje waar ze elke week trouw met haar klas naar toe wandelt. Eerst werden de tuintjes klaar gemaakt om te zaaien. Daarna ging ze wekelijks schoffelen en harken. Na een paar weken nam ze groente mee naar huis, later aardappeltjes. God, wat was ze er druk mee. Op internet zocht ze naar een menu met courgettes.

Het hoogtepunt zouden de zonnebloemen worden. Die werden per week mooier, geler en hoger. Deze week zouden de bloemen mee naar huis genomen worden. Ze zou ze op de computer natekenen, ze wist precies hoe die bloemen het beste verzorgd konden worden. ’s Ochtends zette ze een grote gele vaas klaar. De vaas staat weer in de kast. Haar tuintje was de nacht ervoor geruïneerd. Nee, de bloemen waren niet gejat. Waren ze maar gestolen, dat kan ik uitleggen. Er zijn mensen die geen geld hebben om bloemen te kopen en toch graag bloemen in huis hebben. Maar nee, de bloemen lagen vertrapt door het tuintje.

Ze begrijpt het niet. Net zo min als een paar weken terug toen ze van de gym terug kwam en haar fietsbanden aan flarden waren gesneden.