Nummer 26

Ik heb ooit met een F16 gevlogen. Althans, ik zat achterin. Het was geweldig, het maagzuur kwam mijn oren uit, maar dit geheel terzijde. Na afloop van de zogenaamde precisieaanval ergens in Noord-Duitsland mocht ik zelf de knuppel even vasthouden. Terug op de vliegbasis kreeg ik te horen dat ik tot de redelijk selecte groep Nederlanders behoor die G9 heeft getrokken. Tijdens het loskomen van die krachten wist ik overigens nauwelijks waar ik het zoeken moest van ellende, mijn speciale vliegersbroek zwol op en ik werd geacht mijn buikspieren aan te spannen. En vooral niet flauw te vallen. Ik heb nooit kunnen begrijpen dat piloten bij die manoeuvres nog geacht worden te kunnen vechten met andere vliegtuigen. Alsof je met donderend geweld in een achtbaan naar beneden schiet en onderweg in een ander wagentje klimt om die vent een pak op zijn sodemieter te geven.

Ik ben nooit in dienst geweest, was voornemens te weigeren, nadat ik van dichtbij meegemaakt heb hoe ze een vriend van mij bij de landmacht (bijna letterlijk) kapot maakten. Een functie als sergeant stond mijns inziens dan ook gelijk aan likkende domheid.

Tot ik beginjaren negentig met de manschappen van de Vliegbasis Twenthe meeging naar Italië, waar vandaan ze het vliegverbod boven Bosnië moesten handhaven. De Nederlanders kregen een uithoek toegewezen op de basis van Villafranca. Binnen een paar dagen draaide daar een compleet detachement zeer professioneel. De Italiaantjes (maximaal 1.65 meter) keken scheel van jaloezie, want die zaten nog opgescheept met die Starfighters. En voor die gasten zijn het allemaal verlengstukken. Dus hadden de Twentenaren vanaf dat moment de mooiste lullen. Met de mooiste vrouwen die dagelijks langs de baan stonden.

De hoogste luchtmachtgeneraal van Nederland, Dick Berlijn, was toen commandant. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo\’n goede leidinggevende vent meegemaakt, ik was met terugwerkende kracht zo in dienst gegaan als hij maar mijn meerdere zou zijn. Een mooie man. Integer, eerlijk en duidelijk.

Verder heb ik ongeveer niets met vliegtuigen. De luchtmacht gaf me met een Hercules een lift terug naar Twente. Volgens kenners één van de mooiste vliegtuigen ter wereld. Sinds die tijd beschouw ik EasyJet als pure luxe. Een paar weken voordat die DC3 de waddenzee instortte, heb ik (op uitnodiging) in dat ding zitten kotsen. Al die dingen zijn bloedlink en maken een teringherrie.

Ja, ik vind het rot voor die militairen die hun baan verliezen, maar de economische schade valt reuze mee, die paar charters vliegen maar vanaf Münster, burgerluchtvaart in Twente is echt grote onzin en de politiek huilt krokodillentranen. De grote steden hebben feitelijk altijd geijverd voor sluiting. Het is alleen jammer voor dat mooie stukje natuur om de baan. Want reken maar dat Enschede, Hengelo en Oldenzaal staan te dringen om daar zo snel mogelijk te gaan bouwen.