Van der Noordt had een miljoenenschuld aan de bank

“Mijnheer Van der Noordt, ik hoor dat u praat met Reytenbach en Asito over de verkoop van uw bedrijf.”

Het was een vraag van mij tijdens een telefoongesprek van een week of vier tot vijf geleden. Er kwam vanaf de andere kant van de lijn een hele bezwering dat het echt allemaal niet waar was, dat er zoveel werd geluld, dat sommige mensen er belang bij hadden om hem en zijn bedrijven in een slecht daglicht te brengen en tot slot wilde hij op alles wel zweren om zijn ontkenning kracht bij te zetten.

“Oke”, zei ik, “als u het zo zegt…”

Afgelopen dinsdag volgde de ontknoping. Asito neemt de winkel zonder serieus boekenonderzoek over. Wat betekent dat ze het verhoudingsgewijs voor een appel en een ei kunnen krijgen. Van der Noordt Payrolling past overigens goed bij Asito, maar dit terzijde.

Van der Noordt had een miljoenenschuld aan de bank, aan zijn eigen bedrijf waar hij als aandeelhouder heel regelmatig een greep in de kas deed (naast zijn salaris van twee ton per jaar) om zijn riante levensstijl te kunnen onderhouden. Verder krijgt nog een handvol mensen geld van hem wat in de tonnen loopt (zo niet meer). Deze mijnheer Van der Noordt wordt dus raadslid na de komende gemeenteraadsverkiezingen. Hij is door de almachtige PvdA in Enschede geschikt geacht om raadslid te worden – ondanks dat gesodemieter met zijn huis (een architectonisch hoogstandje dat dankzij zijn illegale ingrepen naar de knoppen is geholpen), maar het allerliefste zou hij burgemeester van Enschede worden.

Het allermooiste verhaal blijf ik nog steeds zijn samenwerking met het ziekenhuis in Hengelo vinden waar ze zeer onder de indruk waren van het kunstje van mevrouw Van der Noordt met neuro-feedback. Maar het vervelende was alleen dat als er geld op de rekening binnenkwam Van der Noordt het er direct weer afhaalde. En toen het ziekenhuis de samenwerking beëindigde flikte hij ze nog een klein financieel kunstje. In dat kader is het niet vreemd dat het huis van volkse Willem volhangt met flinke vierkante meters LCD-schermen.

Waar ik dus wel om kan huilen is de wijze waarop die gore socialisten in Enschede met een topper als Gerrit Dijkhuizen zijn omgegaan. Op plaats zestien van de verkiezingslijst hadden ze hem gezet en het was aan een paar attente leden van de PvdA te danken dat hij een hogere plek kreeg.

Gerrit Dijkhuizen is een jongen met een achterban, met een mening, iemand die dingen durft te zetten, maar ze ook aanpakt. Als burgers een beroep op hem doen, komt hij in beweging.

Bij de vorige verkiezingen kwam hij met voorkeursstemmen in de gemeenteraad. Als ik nu al een stemadvies mag geven: stem niet op de PvdA, want dat is die partij niet waard. Wilt u dat toch doen, stem dan wat mij betreft maar op Gerrit Dijkhuizen.