Commentaar: Dik Wessels

Het was wellicht niet het allerbeste interview (voor Radio Oost voor het programma Memphis) met Dik en Herman Wessels en met Herman Hazewinkel. Maar het was wel uniek om ze alledrie aan één tafel te hebben. Dat lukte een paar weken daarvoor ook in Rijssen, waar de fotograaf meteen een unieke foto kon maken van de drie heren voor het pand. Hij (Eric Brinkhorst) moest wel beloven niet met de foto ‘de hort op te gaan’. Want stel je voor dat het niet door zou gaan, dat hele circusnummer om VWS van de beurs af te halen… Normaal poseert alleen de voltallige Raad van Bestuur. Diezelfde Brinkhorst (over ondernemers gesproken) heeft zijn rechterwijsvinger blauw gedrukt die ochtend. Want toen een paar maanden daarvoor bekend werd dat de familie Wessels een bod had gedaan op het bouwbedrijf dat deels hun naam draagt, was er nauwelijks een goede foto voorhanden van Dik. En de vraag van kranten en week- en maandbladen was erg groot naar afbeeldingen van die onbekende Rijssenaar.. Van 177-duizend gulden naar 3,3 miljard euro omzet in precies 30 jaar: het is eigenlijk onwaarschijnlijk. De man die dat gepresteerd heeft, is een boek waard. Ik heb het boek De Aartsvaders van Wim Wennekers op de boekenplank staan, maar daarin worden de vroegere topondernemers als een soort halfgoden neergezet. Een halfgod is Dik niet. Dik is een slimme ondernemer die de goede mensen om zich heen verzamelde. Het boek zou een aaneenschakeling kunnen zijn van hoogtepunten, maar ook de schaduwkanten van Dik zouden opgetekend moeten worden. ABN AMRO, maar ook de fiscus hebben al te maken met zijn soms ongemanierde boosheid. Er is iemand die alles van Dik weet, die zijn agenda bepaalt, die hem overal heen rijdt, adviseert. Die vanaf 1975 alles met hem meegemaakt heeft. Dat is Sinie Wijnen. Als zij toch eens zou willen en mogen praten. Want Sinie is de enige vrouw die hem (zelfs in het bijzijn van anderen) durft tegen te spreken en te corrigeren. Tien jaar geleden had ik bijkans slaande ruzie met Wessels. Hij had mij (door de telefoon) een interview beloofd naar aanleiding van uitspraken van de vakbond die hem een lijkenpikker noemde. Bekende ondernemers veranderen tijdens zijn aanwezigheid in schoothondjes. Sinie zei: ‘je hebt het beloofd Dik’. Ik wil het boek maken, graag zelfs, maar alleen als Sinie wil meewerken. Anders heeft het geen zin. Na een serie fusies is Carint (met 6.000 medewerkers) de grootste werkgever van Twente. Door een wijkgerichte opzet is de menselijke maat behouden. Directeur Ton Swagerman vertelt trots over de fusie van onderaf en de herstructurering van binnenuit.