Commentaar: Beursnotering was chique

Een beursnotering is chique. Of liever, was chique. Jeroen van den Nieuwenhuyzen is met Begemann begonnen met het afbreken van het deftige imago via ingewikkelde financiële transacties, terwijl de beurs juist voor transparantie is. En toen kwamen de patsers van World Online en andere internetbedrijven of technologiefondsen, of hoe ze ook mogen heten, snel via de beurs hun zakken vullen. En wat dacht u van het gekonkel van Textielgroep Twente en de Begaclaim. Het stelt inmiddels niets meer voor. Helemaal niets. Als zelfs al een groot bouwconcern als Volker Wessels Stevin uit de Midcap wordt gemikt, dan is de vraag gerechtvaardigd wat heel kleine fondsen nog te zoeken hebben op Beursplein 5. Topman Verkuyten van Blydenstein-Willink zegt in dit blad dat een beursnotering status geeft, publicitaire aandacht bij de presentatie van de jaarcijfers en daarnaast bekendheid waardoor hij gemakkelijker personeel kan aantrekken. Dan is een beursnotering toch wel een heel duur PRinstrument. Als journalist ben ik voorstander van beursnoteringen. Het dwingt de bedrijven, hoe klein ook, een min of meer eerlijk financieel jaarverslag te maken. Welna is van de beurs, je hebt direct geen inzicht meer in het reilen en zeilen van zo’n onderneming.