Overname staat voor de deur, het is de enige, reële kans

Koninklijke ‘Loek’ ten Cate

Als de voortekenen niet bedriegen, zal Koninklijke Ten Cate binnen afzienbare tijd in zijn geheel worden overgenomen door een buitenlands concern. De verwachting is ook dat het bedrijf van de beurs wordt afgehaald. Voorzitter Nelissen van de Raad van Commissarissen wil dat niet meemaken en is onlangs vertrokken. Loek de Vries heeft het rijk alleen. Loek de Vries en hij alleen bepaalt de toekomst van het ooit zo statige bedrijf. Het kerstverhaal van Kruimeltje. Voor de werknemers geldt hij als een profeet, de bonden eten uit zijn hand.

Loek de Vries moet op deze foto tijdelijke bestuursvoorzitter Pruntel nog naast zich dulden

Loek de Vries is een voortreffelijke marketingman. In de textiel. De vroegere bestuursvoorzitter Reudink zag de toekomst van Ten Cate in de kunststof en verkocht de textielpoot. Eén van die bedrijven was Technical Fabrics waar De Vries aan het roer stond; samen met een paar gefortuneerde vrienden nam hij het bedrijf voor niet te veel geld over. Het is een publiek geheim dat Reudink en De Vries niet op elkaars verjaardag kwamen. Reudink maakte onbedoeld De Vries miljonair, want Frank Schreve kwam in de plaats van Reudink, herzag de strategische visie van zijn voorganger en kocht voor veel geld Technical Fabrics terug. Ineens was De Vries één van de weinige mensen in dit land met verstand van textiel. Binnen Ten Cate werd hij door Schreve kort gehouden. Te kort, vond De Vries vooral zelf. Hij kreeg weliswaar de leiding over de hele textielpoot, maar hij wilde meer. Maar met de problemen in de Denim in Griekenland en Ierland mocht hij zich niet bemoeien, hoewel hij stond te trappelen. Later schreef De Vries op verzoek van Schreve nog een rapportje over de Denim. De Vries zag geen toekomst meer. Die er wel was, want de beurswaarde van de voor een appel en een ei verkochte fabrieken in Griekenland is fors gestegen. Heeft textielgoeroe De Vries daar een inschattingsfout gemaakt of was het zijn manier om Schreve te straffen?

Schreve heeft visie

De Denimsector luidde de ondergang in van Schreve. Naar mate de tijd verstrijkt, blijkt het onlangs van Schreve de grootste fout van Nelissen te zijn. Reudink wilde grote namen in zijn Raad van Commissarissen, het beste en het hoogste was nog niet goed en hoog genoeg. En dus was de topman van ABN AMRO toch wel de minste die hij als voorzitter van de Raad van Commissarissen wenste. De ABN AMRO is de grootste bank van het land, de machtigste, de invloedrijkste en als ondernemer met ambitie en potentie kun je er nauwelijks om heen. Maar De Bank geldt ook als een zeer arrogante instelling waar machtsmisbruik schering en inslag is. De bank heeft bij een aantal bedrijven in Twente op zijn minst een dubieuze rol gespeeld. Nelissen is een onsympathiek mens. En onvoldoende capabel leert zijn tijd als voorzitter van de Raad van Commissarissen. Eerst onderschrijft hij het beleid van Reudink, daarna van Schreve, vervolgens laat hij De Vries de koninklijke naam van Ten Cate te grabbel gooien met zijn overnameplannen door Textielgroep Twenthe.

Denim

United Fabrics (ingeschreven op Aruba) heet de club die bijna 84% van de aandelen van Textielgroep Twenthe opkoopt. Het is ondanks veel moeite en tijd niet te achterhalen wie daar achter zitten. De Vries ontkent bij herhaling (ook publiekelijk op radio en televisie) dat hij geen aandelen bezit. Duidelijk is wel dat een zekere Smeets (in het financiële zakenwereldje geen onbekende) betrokken is bij de deal. En Smeets heeft eerder ook lucratieve zaken (bij Technical Fabrics) gedaan met De Vries. De koers van Ten Cate is laag nadat Schreve 130 miljoen afschreef voor de Denimsector. Textielgroep Twenthe stijgt tot grote hoogte omdat een overname verwacht wordt. Ook Steinmeijer heeft eerder in dit blad onthuld dat de beurswaarde van Ten Cate lager was dat de boekwaarde en dat hij het bedrijf daarom wel wilde kopen. De hoogte van de overnameprijs is niet eens heel belangrijk, leert een simpel rekensommetje.

Opsplitsing

Er stonden eind 1998 ongeveer 4,5 miljoen aandelen uit. Ingewijden schatten de waarde van het kunststofbedrijf Synbra op 200 miljoen, de overige kunststofbedrijven (zoals Plasticum en Bosta) op ongeveer 50 miljoen gulden. Het rubberbedrijf Enbi is toch wel zo’n 150 miljoen waard, zeker nu het weer als een lier draait, één van de grote opdrachtgevers Hewlett Packard liet onlangs nog positieve geluiden horen. Totale opbrengst bij verkoop dus zo’n 400 miljoen. Het bedrijfsresultaat in 1999 van de textielbedrijven zal zo’n 47 miljoen zijn, waar de operationele rente (12 miljoen) van afgetrokken moet worden en de belasting. En natuurlijk de rente op de lening voor de overname. De beurswaarde plus bonus zal ergens tusen de 450 en 500 miljoen zijn. Dat betekent dat na opsplitsing nog zo’n 50 tot 100 miljoen gefinancieerd moet worden. Wat is redelijk? 6%? 7%? De nettowinst van de textiel is 25 miljoen, zeker als je rekening houdt met de compensabele verliezen…

Verborgen waarden

Ten Cate behaalt ongeveer 60% van het bedrijfsresultaat in het buitenland, 40% in Nederland. In zowel 1997 als 1998 bedroeg de belastingdruk 34%. Rekening houdend met 90 miljoen compensabele verliezen kan de belastingdruk dus omlaag naar zo’n 21%. Bij gelijkblijvende winsten duurt het zeven jaar voordat de compensabele verliezen zijn opgesoupeerd. De contante waarde van het compensabele verlies is ruim 30 miljoen. Schreve schreef ineens voor de Denimsector en voor andere reorganisaties 130 miljoen af. Daarvan is minimaal 35 miljoen niet gebruikt. Dat is te herleiden uit de kortlopende schulden. Zelfs als alleen het 50%-belang in Synbra wordt verkocht, blijft het een financieel aantrekkelijke overname. De grote winst zit in de enorme hefboomwerking en is afgekeken van het principe van de junkbonds (risicivolle leningen tegen hoge rente) die veel gebruikt werden eind jaren tachtig door raiders in de Verenigde Staten. In dit verhaal lopen de heren geen risico’s als gevolg van de grote onderwaardering van Ten Cate op de beurs. In maart vorig jaar liet tijdelijk topman Pruntel zich al ontvallen: ‘Iemand die zegt dat het aandeel Ten Cate 150 gulden waard is, kan in elk geval goed rekenen’.

Stabiele groei

Nelissen heeft de overname geblokkeerd. Ten Cate zal eind februari komen met een geschat bedrijfsresultaat van 93 miljoen. Want de tent loopt als een trein. De Vries krijgt de credits, deels ten onrechte. De Vries interesseert zich alleen in textiel. Verder is het te danken aan de koers van de dollar. De textiel ‘boomt, Enbi draait fantastisch en er zijn drie nieuwe kunststof-aankopen geweest. En als gevolg van Schreve’s reorganisaties zijn er minder bedrijfslasten. De nettowinst ligt tussen de 45 en 50 miljoen, net wat De Vries er wil laten uitkomen: een stabiele groei is gewenst. Het jasje van De Vries waait zoals de wind staat. Toen hem vorig jaar duidelijk werd dat ‘zijn’ overname door Nelissen geblokkeerd zou worden, is hij 180 graden gedraaid. Ook al omdat de Stichting Toezicht Effectenverkeer erg veel interesse begon te tonen in de constructies. De Vries liet op slag zijn oude maatjes in de steek (Smeets is erg boos op De Vries). En passant liet de man die zelden iemand recht in de ogen kijkt, uitlekken dat een Aholdman was benaderd voor de functie van voorzitter van de Raad van Bestuur. Die baan had hij voor zichzelf gereserveerd. Er ontstond een machtsstrijd die simpel door De Vries werd gewonnen. Officieel is hij tijdelijk het enige bestuurslid. Maar er gebeurt inmiddels niets meer bij Ten Cate zonder goedkeuring van De Vries: de vakbonden, de ondernemingsraad en de werknemers staan hem nog net niet ’s ochtends bij binnenkomst toe te juichen.

Toekomst

Je kan alles van De Vries zeggen, maar niet dat hij dom is. Ten Cate is aangeschoten wild. Dat weet hij als geen ander. Bovendien heeft hij zich ook inmiddels uitgesproken tegen opsplitsing. In Nederland kan hij geen potten breken, de omzet stijgt stabiel, maar hij wil meer, hij wil aan de top van een multinational met een miljardenomzet. In Nederland zou alleen Gamma een serieuze overnamekandidaat zijn, al was het alleen al om de naam van Ten Cate. De Vries is in gesprek met een buitenlands bedrijf. De verwachting is dat die gesprekken binnen een paar weken (hooguit een paar maanden) worden afgerond. Dan wordt De Vries tweede man en met (contractueel) uitzicht op korte termijn op meer. Met zijn enorme conduitestaat lijkt dat niet meer dan terecht. Want wie weet nou dat zijn CV feitelijk alleen is gebaseerd op een paar topjaren in de textiel?

Textielgroep Twenthe

Blijft de vraag waarom de koers van Textielgroep Twenthe zo hoog blijft. We weten het niet. Misschien omdat de eigenaren de aandelen bij een bank als onderpand hebben uitstaan. Maar dan niet bij een Nederlandse (mag je hopen). De koers bleef stijgen, waarschijnlijk kunstmatig, want de hoeveelheid verhandelde aandelen duidt erop dat ze heen en weer worden geschoven. Textielgroep Twenthe gaat failliet. Er zijn maanden geweest dat de salarissen nauwelijks betaald konden worden. Er ligt nog steeds een samenwerkingscontract tussen de Textielgroep Twenthe en Ten Cate. Maar dat stelt niets voor. Er is zelfs al gedreigd met een Kort Geding, maar dat heeft De Vries voorkomen door de salarissen te garanderen. De Vries wil nu effe geen herrie in de tent en het geld interesseert hem geen zak. Want de waarde van het contract dat door de Textielgroep niet goed wordt uitgelegd, is hooguit tien miljoen jaarlijks. Stel dat de Textielgroep als ze heel goed hun best doen daaraan een miljoen overhouden, dan gaat het slechts om bedragen in de marge. Zodra Ten Cate is overgenomen gaat de Textielgroep Twenthe failliet.