Nummer 42: onderzoek naar het bestuur van de Kamer van Koophandel

Onderzoeksrapporten zijn te koop. Dat is geen nieuws. Althans deze week wel even, maar normaal gesproken nemen mijn collega’s en ik die fraaie bundels niet al te serieus. Tenzij er erg schokkende uitspraken in staan. Dan blazen we ze op.

Als het Van Deinse Instituut een onderzoek laat doen naar de commerciële waarde van het Twents, begrijpt een kind dat de uitkomst niet zal zijn dat het dialect zo snel mogelijk moet worden afgeschaft. Wie Twents spreekt, verkoopt beter, was de uitkomst van het rapport. Tuurlijk.

Ik was niet eens geshockeerd toen bleek dat de uitkomsten in goed overleg tussen de UT-onderzoeker en het instituut fijntjes gereld waren. In de oorspronkelijke versie stond hier en daar een vraagteken, in het definitieve rapport waren die veranderd in uitroeptekens. Omdat het beter uitkwam. Soit.

De regionale krant schrapt de roddelrubriek op pagina 2. Uit diepgaand onderzoek zou blijken dat die pagina nauwelijks gelezen wordt. Ik spreek alleen maar mensen die dat de leukste pagina vinden van de hele krant. Ik zelf ook trouwens, want ik loop ook al die party’s af waar Dolf Reusink zo gezellig nietszeggend over ouwehoert. En die redacteuren zijn lekker van de straat met het organiseren van rolschaatswedstrijden en lampionoptochten. Want de krant weet wel wat wij willen lezen.

Op al die party’s en gezellige bijeenkomsten kom ik ook al die bestuursleden tegen van de Kamer van Koophandel. Hoeven ze niet meer te werken. En hobbyen nog wat om mee te blijven tellen. Zeuren een beetje over deze stukjes. Maar waarom, heren Ten Hag, Hulshof en anderen, waarom heeft u een uitgelezen kans laten lopen om in Den Haag alle ministers en kamerleden te spreken die u maar wilde? U was onlangs uitgenodigd door Annie Schreijer om naar Den Haag te komen. Zij had geregeld dat u tijdens de Algemene beschouwingen, als iedereen-die-er-toe-doet verveeld door de kamergangen wandelt, zaken kon doen. Contacten kon leggen. Omdat zij het goed voor heeft met de regio Twente. Nee, Annie is geen Ank Bijleveld of Clemens Cornielje, zij is onze eigen boerin Annie-van-goede-wil.

Die goede intenties van haar zijn door u minzaam op het onbeschoft allerlaatste moment afgebeld. Nee, niet waar, niet door uzelf, maar door uw secretaresse. U nam nog niet de moeite tussen de gezellige lezingen en recepties door even met Annie te bellen.

Ik eis een diepgaand onderzoek naar het functioneren van het bestuur van de Kamer van Koophandel.

De uitkomst ligt al in mijn la.