Nummer 17: mooie Frans

Een goede universiteit staat midden in de samenleving, zet aan tot discussie, daar gebeurt het. De buitenwereld volgt langzaam. Niet voor niets huilden de politici van geluk toen een aantal decennia geleden hier zo’n instituut gevestigd werd. Ik woon pas een paar jaar in Twente, maar ik merk volstrekt niets van die motor. De UT leidt ongetwijfeld prima mensen op, door vakbekwame professoren. Innovatie zal met hoofdletters gespeld worden, maar de Twentse universiteit staat absoluut niet midden in de maatschappij. Het is verworden tot een afgrijselijke ivoren toren op een van de mooiste plaatsen in Twentestad.

Bij de komst van de nieuwe rector magnificus Van Vught vermoedde ik nieuw elan; verbouwingen, geinige ideeën over een kunstzinnig viaduct voor de deur, gesprekken op hoog niveau met studenten in een hoogwerker. Natuurlijk, het was slechts vorm, maar de schwung kwam er in. Leek het. Vooral toen Van Vught direct na zijn aantreden de confrontatie aanging met het College van Bestuur.

Het is helaas bij uiterlijke schijn gebleven. Van Vught is vooral een sympathiek ogende man, die door zijn verkeerde partijkeuze (D66) nooit meer minister van Onderwijs zal worden waar hij bij de laatste kabinetsformatie erg druk mee was. Het is mij niet duidelijk of Van Vught geen zin (meer) heeft of dat hij gewoon incompetent is. Niet veel in je mars hebben met een mooi smoeltje, met name veel vrouwen bereiken daardoor vaak toch leuke posities.

Er is een verlammende stammenstrijd gaande bij de UT. Er zijn inmiddels net zo veel organisatie deskundigen als studenten. Ze zijn vooral met zichzelf bezig, ruziënde decanen, faculteiten. En Van Vught? De ijdelheid van ruim anderhalve meter laat via zijn nauwelijks bereikbare trots woordvoerder annex (Haags) lobbyist weten geen commentaar te hebben.
Er is een CAO-conflict. De bonden verwijten de universiteit de eigen verantwoordelijkheid niet aan te kunnen omdat de universiteit voor de eerste keer zelf de loonboontjes moet doppen. Het zal Van Vught een teringzorg zijn, verwoordt een andere klerk op de afdeling voorlichting die vooral druk is met de fusie met de liaisongroep.

De universiteit is verworden tot een voor buitenstaanders onherbergzaam gebied waar neergekeken wordt op gewone boeren, burgers en buitenlui die met hun belastingcenten dit Onderwijspentagon in Twente bekostigen. Ze spugen op het plebs, op ons. Zo’n Severstern, type ondernemer, wat zijn ogen zien maken zijn handen stuk, komt alleen naar Twente als hij met zijn vriendje Anker naar het voetbal kan. Mooie Frans is voorzitter van De Raad van Toezicht.

De UT zit kortom te springen om een charismatische topper die visie, creativiteit en gezag combineert.