Nummer 14: Fons Driessen van Wavin

Een aparte man, Fons Driessen van Wavin. Onbenaderbaar. Bot. Naïef arrogant zoals hij zei dat de Raad van Commissarissen inmiddels de klap weer te boven is van zijn mededeling dat hij terugtreedt. Hij vindt zichzelf vooruitstrevend door als niet beursgenoteerde onderneming de jaarcijfers te presenteren, maar hij is ouderwets dictatoriaal conservatief. Geen kritische vragen; een meester in het versluieren van informatie die hem minder goed uitkomt. Duldt geen kwalitatief sterke mensen om zich heen.
In de regionale pers is hij volstrekt niet geïnteresseerd. Hij is Amsterdammer, hij is een man van de wereld en dat wil hij weten ook. Tenenkrommend is de manier waarop hij slijmt met journalisten van Volkskrant, Telegraaf en Het Financieele Dagblad. En daarom gaat hij in een sjiek pandje ergens in de grachtengordel zitten om zijn jaarcijfers toe te lichten. En hij is daarin eerlijk: ‘Ik durf u niet in Zwolle uit te nodigen’. Nee, daar zijn geen fatsoenlijke plaatsen om een persconferentie te geven.
Het is geen echt nare man, hij is als een van zijn plastic pijpen: je krijgt geen vat op hem. Weet nooit wat hij denkt. Hij is enorm bezig met zijn lijf, ouder worden vindt hij vreselijk, vitaliteit noemt hij als hobby op zijn curriculum vitae. Alsof iemand dat zou interesseren. En nou wordt hij (pas 57) voortijdig op de keien gesmakt door een paar snelle financiële jongens die zijn boeken hebben doorgelicht en zich de blubber schrokken. Hupsakee 47 miljoen reserveren om de boel flink te saneren. Dat soort geintjes moet je niet te veel hebben als je naar de beurs wilt.

Ik heb het dossier Wavin er eens op nageslagen: elk jaar een grote muil, elk jaar aangepaste pretenties, elk jaar verhalen over weer een nieuwe peperdure consultancy die het bedrijf tegen het licht houdt om van eigen fouten te leren. Voor een schoonmaakoperatie, noemt Driessen die 47 miljoen toe te lichten. ‘We halen het uit het eigen vermogen’, zei hij. ‘Niet’, zei zijn financieel brein later, ‘gewoon uit de verlies- en winstrekening.’ Kortom, redenen genoeg voor een schop onder zijn hol. Driessen meldt zijn eigen besluit alsof Wavin daardoor op de rand van de ondergang staat. Die geldwolven van CVC Capital Partners zien handel, kochten de aandelen van Shell, eisten financiële participatie van het management (de beste manier om ze hard te laten werken) en willen binnen vier jaar naar de beurs om te cashen. Die Viplex-werknemers in Nijverdal zijn onder meer de dupe.

Ik heb nu de tijd om nieuwe horizonnen te verkennen, schrijft Driessen letterlijk in een persbericht dat (gespeend van elke zelfkennis) op zijn verzoek door het ANP integraal is verspreid. En dat kost een paar centen, maar de wereld moet weten wat Driessen vindt. CVC Capital vindt het allemaal best. Als hij maar oprot. Driessen heeft het bedrijf genoeg geld gekost.