Nummer 20

Gevalletje droplul, Jan Willem Tusveld, net van school, begin twintig, internetmiljonair dankzij investeringsmaatschappij Reggeborgh die handel ziet in zijn zoekmachine op het www. En dus niets meer mee te beginnen. Komt afspraken niet na, zal hem allemaal aan zijn reet roesten. Heeft niemand meer nodig.

Word vooral heel rijk, ik hoop je alleen nooit meer te ontmoeten.

Nou is Tusveld zeker niet de grootste eikel, maar hoe vaker ik van dergelijke onuitstaanbare mannetjes tegenkom, hoe meer mijn bewondering toeneemt voor jongens die het wel lukt normaal te blijven doen.

Zo’n Tusveld is wellicht helemaal niet zo onaardig, maar sinds hij succes heeft, wil iedereen wat van hem, iedereen herinnert zich ineens weer de kameraadschappelijke relatie op de middelbare school. En als je dan 21 jaar bent, dan is het moeilijk het kaf van het koren te onderscheiden. Zeker als de hele wereld roept dat je zo goed bent. Dan ben je snel geneigd dat te geloven.

Rene Eijkelkamp, Youri Mulder en Eric ten Hag zijn binnen, maar als mens zijn het toppers gebleven. Ze doen normaal en willen ook zo behandeld worden. Natuurlijk, ze zijn al wat ouder en hadden pas op latere leeftijd succes. En weten hoe de wereld in elkaar zit.

FC Twente heeft dit seizoen niet echt goed gepresteerd, al wil Rutten mij in Voetbal International doen geloven dat Van ’t Schip in een gespreid bedje komt. Toch is aan de doelstelling voldaan: Europees voetbal halen en dus heeft Ten Hag weer een hoop vrienden. In de stad slaat iedereen hem op de schouders en en passant vragen ze allemaal om kaarten voor 24 mei.

Een uniek exemplaar is Sander Westerveld, de nog jeugdige voetballer van Liverpool. Wordt aanbeden, kan nauwelijks over straat, verdient jaarlijks een paar miljoen en had allang in Oranje gestaan als Van Gaal die Juventus-doelman niet ten onrechte de hand boven het hoofd zou houden. Westerveld is gewoon een ontzettende aardige gozer.

En dan krijg ik het gevoel dat er misbruik van zulke jongens wordt gemaakt. De vriendin van Westerveld staat op zaterdagavond (na een wedstrijd) nog een hotel te regelen omdat een paar jongens die een wedstrijd bezochten (kaarten geregeld via Sander!) nog te bedonderd waren om hun zaakjes zelf te regelen.

Zowel Westerveld als Ten Hag heeft al duizenden guldens toegelegd op het regelen van al die kaarten, omdat heel veel van die halve kennissen vergeten te betalen. Ze kunnen het geld wel missen, daar gaat het niet om, en steeds maar achter een paar tientjes aanbellen…

En als ze geen zin in het gezeik hebben en zich onvindbaar houden, loopt de hele wereld te mekkeren dat ze arrogant zijn. Sorry Jan Willem Tusveld. Ik moet meer begrip hebben.