Nummer 36

Bij het vertrek van Georg Reudink als bestuursvoorzitter hoorde ik in een afgeladen Muziekcentrum zijn opvolger Frank Schreve de honderden genodigden uitleggen hoe hij Ten Cate (na Reudink) zou gaan herstructureren. Met andere woorden: het beleid van de man die we uitzwaaien deugde niet…

Ik loop aardig wat recepties en bijeenkomsten af en altijd worden jubilaris, pensionaris of feestvarken jubelend toegesproken. De onmisbare neemt afscheid, hij werkte zich altijd lachend een slag in de rondte voor de zaak, niets was te veel, hij had voor iedereen een goed woord over; de anekdotes over onze vertrektopper vliegen je om de oren. De waarheid hoor je meestal als de bezoekers een paar biertjes achter de kiezen hebben.

Steeds meer ondernemers en politici begrijpen dat we als bezoekers niet twee uur allerlei lulverhalen willen horen over hoe goed de vertrekkende man (of vrouw) is. Tegenwoordig wordt een symposium georganiseerd of gewoon een gezellig bijeenkomst waar de jubilaris rondloopt en links en rechts wat keuvelt.

Van de week mocht ik weer een ouderwetse uitblaasfuif bijwonen in een Zwols theater. Mijn god, de directeur van Achmea Zorg bleek de Zoon te zijn, ik heb Hem altijd onderschat. Tijdens de hele bijeenkomst waren op het podium levensgrote foto’s te zien van de directeur met Guus Hiddink en andere (echte) grootheden. Twee uur is heeeel lang als je in verschillende uitvoeringen moet aanhoren hoe goed iemand is. Tot slot vergeleek Hij zichzelf nog even met Marco van Basten; als Hij de invoering van de nieuwe zorgverzekering net zo slecht had gedaan als Van Basten het WK in Duitsland, dan had het directeurtje zich er niet van af kunnen maken met de dooddoener dat het een leerproces is geweest.

Als je trouwens Gaston Sporre nu vraagt, heb je hem! Hij pakt alles aan, de afgelopen maanden was het bijkans gênant hoe hij op baantjes joeg. Hij gaat zelf een verbroederingsdrankje drinken met zijn aartsvijand Henk Kesler. Het is werkelijk angstaanjagend hoe graag hij wil (het liefst bij de KNVB).

Over hoe je je in mensen kunt vergissen. Ik mocht deze week bij Gods gratie drie kwartiertjes bij een bijeenkomst aanwezig zijn van Overijsselse politici en ondernemers die met premier Balkenende zouden dineren. Ik twijfelde of ik wel zou gaan, van dat soort neuzelpartijen gaan er dertien in een dozijn en de provincievoorlichters waarschuwden mij vooraf dat ik niets aan Balkenende mocht vragen. De praktijk was dat het echt een leuke avond werd waar Balkenende (zelfs voor de camera) zich helemaal liet gaan en commissaris van de koningin Jansen en VNO-man Wientjes prachtig de oren waste.

Ik heb nog nooit van mijn leven CDA gestemd. Het zal op 22 november toch niet gaan gebeuren dankzij een echt leuke Balkenende.